Heian-jingū – Wikipedia, wolna encyklopedia

Heian-jingū
平安神宮
	; Chram Heian-jingū
Państwo	Japonia
Miejscowość	Kioto
Typ budynku	chram
Rozpoczęcie budowy	1895
	Położenie na mapie prefektury Kioto Heian-jingū
	Położenie na mapie Japonii Heian-jingū
	34°58′02″N 135°46′22″E/34,967222 135,772778
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Heian-jingū (jap. 平安神宮) – chram^[a] shintō w Kioto, w dzielnicy Sakyō, (prefektura Kioto) w Japonii.

Zaliczany jest do najważniejszych chramów shintō i poświęcony jest kultowi kami cesarzy: Kammu i Kōmei^[1].

W 1895 z okazji 1100-lecia powstania Heian-kyō (dawna nazwa Kioto) podjęto decyzję o budowie repliki pałacu cesarskiego z epoki Heian w skali 2:3, a budowę powierzono architektowi Chūta Itō (1867–1954). Kompleks budynków, składających się z 2 pagód i kilku budowli, powstał w stylu XI i XII wieku i cechuje się jaskrawymi kolorami (szkarłatne ściany i kolumny oraz dachy, kryte zielono-niebieską dachówką)^[1]. Pałac przekształcono w chram ku czci pięćdziesiątego cesarza Kammu, a od 1940 także ku czci Kōmei – ostatniego cesarza, rezydującego w Kioto^[2].

W 1976 większość budynków chramu spłonęła i odbudowano je 3 lata później. Do chramu prowadzi torii z żelbetu o wysokości 24,2 m i szerokości 33,9 m, które jest drugim co do wielkości w Japonii po torii w Yasukuni-jinja^[2].

Z tyłu chramu znajduje się ogród w stylu epoki Meiji, podzielony na cztery części, o łącznej powierzchni ok. 33 000 m²^[2].

Pod koniec stycznia w chramie odbywa się święto ku czci cesarza Kōmei, a na początku kwietnia coroczne święto ku czci cesarza Kammu. 22 października w Heian-jingū odbywa się Jidai Matsuri, jeden z najważniejszych festiwali w Kioto^[1].

Galeria

Uwagi

↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Nicholas Bornoff, Japonia. Przewodnik National Geographic, National Geographic Society, 2000, s.209-210, ISBN 83-89019-53-1.
↑ ^a ^b ^c Louis-Frédéric Nussbaum, Käthe Roth, Japan Encyclopedia, Cambridge, Harvard University Press, 2005, s.302-303, ISBN 83-89019-53-1.

[1] W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.

[Japonia-2] Nicholas Bornoff, Japonia. Przewodnik National Geographic, National Geographic Society, 2000, s.209-210, ISBN 83-89019-53-1.

[Japan-3] Louis-Frédéric Nussbaum, Käthe Roth, Japan Encyclopedia, Cambridge, Harvard University Press, 2005, s.302-303, ISBN 83-89019-53-1.

[a]

[1]

[2]