Heinrich von Tunna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk II von Tunna
	Wielki Mistrz Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 1209 ; Akka
Miejsce pochówku	Akka
	Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres sprawowania	1209
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	OT
Śluby zakonne	1208
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk von Tunna, nazywany też Henrykiem Bartem (zm. 2 czerwca 1209 w Akce) – trzeci w kolejności wielki mistrz zakonu krzyżackiego, sprawujący swój urząd w 1209 roku^[1].

Życiorys

Pochodził z niewiele znaczącego rodu ministeriałów landgrafa Turyngii, podległych palatynowi Saksonii. Początkowo żonaty, nie myślał o wstąpieniu do zakonu, jednak po śmierci żony, bezdzietny i samotny, udał się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej podarowawszy wpierw cały swój majątek klasztorowi w Reinhardsbrunn. Do zakonu krzyżackiego, wówczas pod panowaniem Ottona von Kerpena, wstąpił tuż po przybyciu na miejsce, czyli pod koniec 1208 roku, i równie szybko - po trzymiesięcznym nowicjacie - został jego wielkim mistrzem.

Rządy Henryka Barta trwały bardzo krótko. Dziejopisarze krzyżaccy nie przypisują mu żadnych większych zasług. Zakon krzyżacki nadal znaczył niewiele, a jego liczebność była znikoma. Według późniejszego wielkiego mistrza, Hermanna von Salzy, za czasów Henryka Barta zakon nie mógł wystawić nawet dziesięciu w pełni uzbrojonych rycerzy.

Henryk zmarł 2 czerwca 1209 r. w Akce i tam też przypuszczalnie został pochowany^[2].

Przypisy

↑ Paweł Pizuński, s. 13.
↑ Marie-Louise Heckmann, tom 52, str. 221.

Bibliografia

Kurt Forstreuter, Neue Deutsche Biographie, Heinrich Bart, Duncker & Humblot, Berlin 1969, tom 8, str. 377
Marie-Louise Heckmann, Der Deutsche Orden und die "Goldene Bulle" Kaiser Karls IV (w Klaus Neitmann / Wolfgang Neugebauer, Jahrbuch Fur Die Geschichte Mittel und Ostdeutschlands), K.G.Saur, München 2007
Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich, Wydawnictwo "Marpress", Gdańsk 1997, ISBN 83-85349-58-8

[1] Paweł Pizuński, s. 13.

[2] Marie-Louise Heckmann, tom 52, str. 221.

[1]

[2]

Przełożeni bractwa szpitalnego (1190–1198)	Sibrand (1190) Konrad (1190–1192) Gerhard (1192) Heinrich I (1193/94) Ulrich (1195–1196) Heinrich II (1196)
Wielcy mistrzowie rycerskiego zakonu krzyżackiego (1198–1929)	Heinrich Walpot von Bassenheim (1198–1208) Otto von Kerpen (1208–1209) Heinrich von Tunna (1209) Hermann von Salza (1209–1239) Konrad von Thüringen (1239–1240) Gerhard von Malberg (1240–1244) Heinrich von Hohenlohe (1244–1249) Günter von Wüllersleben (1250–1252) Poppo von Osterna (1252–1256) Wilhelm von Urenbach (1253–1256) Anno von Sangershausen (1256–1273) Hartmann von Heldrungen (1273–1282) Burkhard von Schwanden (1283–1290) Konrad von Feuchtwangen (1291–1296) Gottfried von Hohenlohe (1297–1303) Siegfried von Feuchtwangen (1303–1311) Karl Bessart von Trier (1311–1324) Werner von Orseln (1324–1330) Luther von Braunschweig (1331–1335) Dietrich von Altenburg (1335–1341) Ludolf König von Wattzau (1342–1345) Heinrich Dusemer von Arfberg (1345–1351) Winrich von Kniprode (1351–1382) Konrad Zöllner von Rotenstein (1382–1390) Konrad von Wallenrode (1391–1393) Konrad von Jungingen (1393–1407) Ulrich von Jungingen (1407–1410) Heinrich von Plauen (1410–1413) Michael Küchmeister von Sternberg (1414–1422) Paul Bellitzer von Russdorff (1422–1441) Konrad von Erlichshausen (1441–1449) Ludwig von Erlichshausen (1450–1467) Heinrich Reuss von Plauen (1467–1470) Henryk Reffle von Richtenberg (1470–1477) Martin Truchsess von Wetzhausen (1477–1489) Johann von Tieffen (1489–1497) Fryderyk Wettyn (1498–1510) Albrecht Hohenzollern (1511–1525) Wolter von Plettenberg (1526–1529) Walter von Cronberg (administrator, 1527–1543) Wolfgang Schutzbar (1543–1566) Georg Hundt von Weckheim (1566–1572) Henryk von Bobenhausen (1572–1590) Maksymilian III Habsburg (1590–1618) Karol Habsburg (1618–1624) Jan Eustachy von Westernach (1625–1627) Jan Kasper von Stadion (1627–1641) Leopold Wilhelm Habsburg (1641–1662) Karol Józef Habsburg (koadiutor, 1662–1664) Jan Kasper von Ampringen (1664–1684) Ludwik Antoni von Pfalz-Neuburg (1684–1694) Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg (1694–1732) Klemens August Wittelsbach (1732–1761) Karol Lotaryński (1761–1780) Maksymilian Franciszek Habsburg (1780–1801) Karol Ludwik Habsburg (1801–1804) Antoni Wiktor Habsburg (1804–1835) Maksymilian Habsburg-Este (1835–1863) Wilhelm Habsburg (1863–1894) Eugeniusz Ferdynand Habsburg (1894–1923) Norbert Klein (1923–1929)
Wielcy mistrzowie i opaci kleryckiego zakonu krzyżackiego (od 1929)	Norbert Klein (1929–1933) Paul Heider (1933–1936) Robert Schälzky (1936–1948) Marian Tumler (1948–1970) Ildefons Pauler (1970–1988) Arnold Othmar Wieland (1988–2000) Bruno Platter (2000–2018) Frank Bayard (od 2018)