Helena Zarachowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | polska |
Alma Mater | |
Pracodawca | Biblioteka Narodowa, Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy |
Odznaczenia | |
|
Helena Zarachowicz z d. Budnik (ur. 19 września 1926 w Grodziszczanach, zm. 11 lipca 2012 w Warszawie[1]) – polska historyk i bibliotekarka[2].
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]W 1948 ukończyła Gimnazjum oraz Liceum Ogólnokształcące w Różanymstoku i rozpoczęła studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Magisterium uzyskała w 1953[2]. Wykształcenie bibliotekarskie uzyskała kończąc w latach 50 korespondencyjny kurs dla pracowników bibliotek[2]. W 1969 otrzymała tytuł starszego kustosza dyplomowanego[2].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]W czasie studiów przez rok pracowała w Bibliotece Narodowej po czym przeniosła się do Akademii Wojskowo-Politycznej, gdzie współorganizowała bibliotekę tej uczelni.
Po uzyskaniu magisterium w 1953 rozpoczęła pracę w Wydziale Organizacyjnym Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy. Po kilku miesiącach została przeniesiona do Wydziału Kultury, gdzie była odpowiedzialna za wizytacje bibliotek. W 1957 została kierownikiem Oddziału Bibliotek[2].
Od 1 października 1960 została wicedyrektorem ds. miejskiej sieci bibliotecznej w Bibliotece Publicznej m. st. Warszawy. Pod jej kierunkiem sieć rozrosła się, poprawiły się warunki lokalowe.Zabiegała w Stołecznej Komisji Planowania o wprowadzanie w planach nowych osiedli mieszkaniowych o miejsca na biblioteki[2].
Od 1975 objęła nadzorem merytorycznym wszystkie biblioteki publiczne i związkowe na terenie województwa warszawskiego[2]. W roku 1977 została laureatem Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy[3].
1 stycznia 1981 objęła stanowisko dyrektora Biblioteki Publicznej m. st. Warszawy, które sprawowała do 1991. Jej głównym zadaniem było przeprowadzenie remontu zabytkowego gmachu im. Kierbedziów zamkniętego w 1977 przez inspekcję pracy ze względu bezpieczeństwa. Remont ukończono w 1990[2].
Na prośbę varsawianistów skupionych przy bibliotece przekształciła Ośrodek Wiedzy o Warszawie w odrębny Dział Varsavianów (posiadał własną czytelnię, dobre warunki do pracy oraz gromadził wyspecjalizowany księgozbiór dotyczący Warszawy)[4].
W 1983 r. utworzyła Pracownię Bibliografii Czasopism Warszawskich (przekształconą w 1989 r. w Dział Bibliografii Czasopism Warszawskich), która pod kierownictwem prof. Konrada Zawadzkiego podjęła opracowywanie retrospektywnej Bibliografii czasopism warszawskich za lata 1579-1981. T. 1-3 wydanej w l. 1994-2001.
W 1991 zainicjowała sesje varsavianistyczne odbywające się w bibliotece[4]. 23 października 2013 odbyła się 23 edycja. Udzielała licznych wywiadów na temat stanu bibliotek w Warszawie i województwie.
Zmarła w Warszawie. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym Północnym (kwatera D-I-8-1-12)[5].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Rozwój czytelnictwa w Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy w latach 1945-1961. "Rocznik Warszawski". Warszawa, R. 4: 1963, s.277-287.
- Biblioteka Kolejowa przy Drodze Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. „Bibliotekarz” 1967 nr 2, s. 38-44.
- Organizacja i rozwój sieci bibliotek publicznych w Warszawie w latach 1945-1967. „Rocznik Warszawski” 1971, s. 315-338.
- Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy. Dzieje, stan obecny, perspektywy rozwoju. „Rocznik Warszawski” 1975, s. 213-247.
- Warszawskie biblioteki publiczne W: Kultura Warszawy. [kom. Red. Józef Kazimierski i in.]. Warszawa: PWN, 1979, s. 443-462.
- Redaktor publikacji Katalog rękopisów Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy. Oprac. K. Sokołowska-Grzeszczyk (Prace Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy; T.2) PWN 1985, s. 214.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal 10-Lecia Polski Ludowej[6] (1956),
- Złoty Krzyż Zasługi (1966),
- Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1968),
- Odznaka Przyjaciela Dziecka (1973),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jagielska Janina: Helena Zarachowicz (1926-2012), „Bibliotekarz” 2012, nr 10, s. 47-48.
- Jagielska Janina: Helena Zarachowicz (1926-2012). W: Organizatorzy, bibliografowie, dydaktycy. Warszawa: Wydawnictwo SBP 2015, s. 226-238 (”Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych”; T.14).
- Jagielska Janina: Zarachowicz Helena. W: Słownik pracowników książki polskiej. Suplement IV. Warszawa: Wydawnictwo SBP 2016, s. 320-321.
- Jagielska Janina: Helena Zarachowicz (1926-2012) W: Żyją w naszej pamięci. Wspomnienia o pracownikach Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy. Warszawa : Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy –Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego 2017, s. 434-440.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Helena Zarachowicz, Warszawa, 17.07.2012 – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2017-02-02] .
- ↑ a b c d e f g h Magdalena Rzadkowolska i inni, Słownik pracowników książki polskiej: suplement 4, Warszawa: Wydawnictwo Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, 2016, s. 320, ISBN 978-83-64203-74-9, OCLC 958215181 (pol.).
- ↑ Zapraszamy na spotkanie poświęcone pamięci Heleny Zarachowicz. Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ a b Magdalena Rzadkowolska i inni, Słownik pracowników książki polskiej: suplement 4, Warszawa: Wydawnictwo Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, 2016, s. 321, ISBN 978-83-64203-74-9 (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-05-19] .
- ↑ Wolters Kluwer , Lista osób odznaczonych "Medalem 10-Lecia Polski Ludowej". [online], OpenLEX [dostęp 2020-08-23] (pol.).