Herb Irlandii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb Irlandii

Informacje
Wprowadzono	9 września 1945
Multimedia w Wikimedia Commons

Herbem Irlandii jest złota harfa o srebrnych strunach w błękitnym polu. To godło sięgające średniowiecza nazywane jest harfą Briana Śmiałego (pierwowzór herbu Irlandii znajduje się Trinity College w Dublinie). Widniała ona również na flagach oddziałów irlandzkich tworzonych w armiach na kontynencie europejskim w XVII-XVIII wieku.

Herb w obecnej wersji obowiązuje od 9 września 1945. Poprzedni herb przedstawiał na tarczy czwórdzielnej w krzyż, herby czterech irlandzkich prowincji: Leinster, Connacht, Ulster i Munster.

Harfa pojawiła się w 1207 na monetach angielskich bitych dla Irlandii. Harfy jako symbolu Irlandii po raz pierwszy użył król Anglii Henryk VIII w 1541 w wielopolowym herbie Królestwa Anglii. Od 1801 harfa (w stylizacji angielskiej) widnieje w herbie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Harfa jest popularnym instrumentem irlandzkim, jej wizerunek znajduje się na rewersach irlandzkich euro.

Symbolem narodowym jest też trójlistna koniczyna - shamrock, która jest oficjalnym godłem (ang. heraldic badge), mogącym zastępować herb przy mniej oficjalnych okazjach.

• 
  Connacht
• 
  Leinster
• 
  Munster
• 
  Ulster

• 
  Królestwo Mide
• 
  Irlandia feudalna 1171–1542
• 
  Królestwo Irlandii 1542–1800
• 
  Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii 1801–1922
• 
  Wolne Państwo Irlandzkie 1922–1937
• 
  Herb Irlandii w latach 1937–1945

• Irlandia
• Flaga Irlandii
• Hymn Irlandii