Królestwo Irlandii – Wikipedia, wolna encyklopedia
1542–1800 | |||||
| |||||
Ustrój polityczny | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Data powstania | 1542 | ||||
Data likwidacji | 1 stycznia 1801 | ||||
Władca | |||||
Powierzchnia | 81 638 km² | ||||
Populacja (1700) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość | 37 os./km² | ||||
Położenie na mapie |
Królestwo Irlandii (ang. Kingdom of Ireland; irl. Ríoghacht Éireann) – państwo istniejące w latach 1542–1800 na terenie wyspy Irlandii.
Państwo powstało w momencie uchwalenia ustawy z 1542 r. w parlamencie Królestwa Irlandii, według której królem Irlandii został Henryk VIII Tudor[1]. Królestwo przestało istnieć, gdy na mocy ustawy z 1800 r., zostało połączone z Królestwem Wielkiej Brytanii, tworząc od 1 stycznia 1801 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Crown of Ireland Act 1542. legislation.gov.uk. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Neil Hegarty: Story of Ireland. Londyn: BBC Books, 2011. ISBN 978-1-849-90246-5.