Hezjod – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hezjod i muza Melpomena w lesie, Gustave Moreau

Hezjod (gr. Ἡσίοδος, Esiodos) z Beocji – epik grecki. Przypuszczenia co do daty jego narodzin wahają się od 850 do 700 p.n.e. (raczej bliżej tej drugiej daty, o czym informuje filolog aleksandryjski Arystarch z Samotraki)[1]. Jego imię tłumaczy się jako „ten, co wysyła pieśń”, co może świadczyć o fakcie, iż Hezjod należał do grona aojdów. Jest pierwszym w historii literatury poetą, o którego życiu wiadomo dzięki umieszczeniu poszczególnych faktów we własnych dziełach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem emigranta, Greka z eolskiej Cyme w Azji Mniejszej, który parał się kupiectwem. Jego ojciec przesiedlił się przez morze i osiadł w Askrze u podnóży Helikonu w Beocji, gdzie założył niewielkie gospodarstwo na nieurodzajnej ziemi.

Poeta pasał trzody na stokach Helikonu i tam – jak sam pisze – miał pierwsze poetyckie objawienie, którego efektem miały być Narodziny bogów (gr. Theogonia). Być może – jak podaje Jerzy Łanowski – właśnie ten utwór wykonał jako aojda podczas agonu (konkursu śpiewaczego) urządzonego przez władcę Chalkidy Ganyktora na wyspie Eubei z okazji igrzysk pogrzebowych ku czci ojca królewskiego – Amfidamasa. W nagrodę otrzymał spiżowy trójnóg.

Miał brata Persesa. Po śmierci ojca wyniknął między nimi spór o podział schedy, rozstrzygnięty przez basileusów – miejscowych urzędników. Według Hezjoda ich postanowienie było niesprawiedliwe i podyktowane przekupstwem, jakiego dopuścił się Perses. Przegrana w procesie była impulsem do stworzenia poematu Prace i dni (gr. Érga káj heméraj).

Hezjod a Homer

[edytuj | edytuj kod]

Grecy uważali Hezjoda za najwybitniejszego po Homerze epika, niektórzy nawet stawiali go przed Homerem ze względu na przesłania moralne twórczości beockiego autora.

Świadectwem tego jest utwór Spór Homera z Hezjodem (gr. Agón Homéru káj Hesiódu), autorstwa Panedesa czy też Daneoesa, w którym obaj poeci brali udział w agonie ku czci Amfidamasa. Król oddał w tym sporze pierwszeństwo Hezjodowi, z uwagi na to, iż ten był piewcą pracy, a nie przelewu krwi. Historia tego konkursu to legenda, a tzw. „sąd Panedesa” (lub „sąd Daneoesa”) stał się przysłowiowym określeniem głupiego rozstrzygnięcia[potrzebny przypis][styl do poprawy].

Obaj epicy często przedstawiali bogów jako okrutnych intrygantów, co nie przeszło bez echa. Zganił ich za to między innymi poeta-filozof Ksenofanes z Kolofonu, pisząc w VI w. p.n.e. w Szyderstwach (gr. Sílloj):

Wszystko to bogom przypisać ważyli się Homer i Hezjod,
co pośród ludzi za wstyd i za hańbę uchodzi ostatnią:
kraść, cudzołożyć i wzajem szalbierstwem godzić na siebie.

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
Hesiodi Ascraei quaecumque exstant, 1701
  • Prace i dni (gr. Ἔργα καὶ Ἡμέραι, Érga káj heméraj) – epos dydaktyczny, w skład którego wchodzą kalendarz rolniczy i uwagi o charakterze moralizatorskim;
  • Narodziny bogów (gr. Θεογονία, Theogonia) – epos kosmogoniczny o powstaniu bogów i początkach świata;
  • Katalog niewiast (gr. Γυναικῶν Κατάλογος, Gynaikôn Katálogos) albo Ehoje (gr. Ἢοἷαι, Ehójaj) – epos genealogiczny opisujący dzieje matek greckich herosów;
  • Tarcza (gr. Ἀσπὶς, Aspis) – poemat epicki o walce Heraklesa z Kyknosem;
  • Rady Chejronowe (gr. Χείρωνος ὑποθῆκαι, Chéjronos hypothékaj) – dzieło przypisujące młodemu centaurowi i wychowawcy bohaterów zalecenia moralne;
  • Melampodia (Μελαμποδία) – opowieść o mitycznym wieszczu Melampusie;
  • Astronomia, Ornitomancja – opowieść o wróżbach z lotu ptaków;
  • Wesele Keyksa.

Autorstwo ostatnich czterech nie jest potwierdzone, ale są one zbliżone stylem do Hezjodejskiej twórczości. Obecnie zachowały się jedynie szczątkowe fragmenty oraz tytuły tych dzieł.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Data około roku 850 wynikałaby z „Dziejów” żyjącego w V wieku p.n.e. Herodota : Hezjod i Homer, jak sądzę, są tylko o czterysta lat ode mnie starsi, a nie o więcej (II, 53).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Łanowski (oprac.): Narodziny bogów (Theogonia) ; Prace i dni ; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999.
  • Anna Świderkówna (red.): Słownik pisarzy antycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1982.
  • Jerzy Łanowski Hezjod - chłopski filozof

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]