French
DeutschI liga polska w piłce nożnej (1952) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||
 | |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Organizator | |||
| Poziom ligowy | Pierwszy | ||
| Edycja | 18 | ||
| Liczba zespołów | 12 | ||
| Zwycięzca | Unia Chorzów (7. tytuł) | ||
| Król strzelców | Gerard Cieślik[1] (11) | ||
I liga w piłce nożnej 1952 – 18. edycja najwyższych w hierarchii rozgrywek ligowych polskiej klubowej piłki nożnej.
Rozgrywki skrócone z powodu przygotowań do letnich igrzysk olimpijskich w Helsinkach. Oprócz rozgrywek ligowych rozegrano także pierwszy puchar ligi polskiej pod nazwą Puchar Zlotu Młodych Przodowników. Brały w nim udział kluby z I ligi, bez reprezentantów kraju.
Absolutnym beniaminkiem ligi był OWKS Kraków.
| Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1952 | ||
|---|---|---|
| Rozgrywki | P | Nazwa |
| Centralne | I | I liga |
| II | II liga | |
| Okręgowe (20 okręgów) | III | 1 Klasa wojewódzka |
| IV | 2 Klasa wojewódzka | |
| V | 3 Klasa wojewódzka | |
Sezon zasadniczy
[edytuj | edytuj kod]
Grupa I
[edytuj | edytuj kod]| Msc. | Nazwa klubu | M | Zw.-Rem.-Por. | Pkt. | Bramki |
| 1 | Unia Chorzów | 10 | 5-2-3 | 12 | 19:14 |
| 2 | Ogniwo MPK Kraków | 10 | 4-3-3 | 11 | 13:11 |
| 3 | Kolejarz Poznań | 10 | 4-2-4 | 10 | 17:15 |
| 4 | Budowlani Gdańsk (b) | 10 | 4-2-4 | 10 | 16:21 |
| 5 | Budowlani Chorzów | 10 | 4-1-5 | 9 | 12:13 |
| 6 | Kolejarz Warszawa  | 10 | 3-2-5 | 8 | 16:19 |
Grupa II
[edytuj | edytuj kod]| Msc. | Nazwa klubu | M | Zw.-Rem.-Por. | Pkt. | Bramki |
| 1 | Ogniwo Bytom | 10 | 5-4-1 | 14 | 18:7 |
| 2 | Gwardia Kraków | 10 | 5-2-3 | 12 | 11:12 |
| 3 | CWKS Warszawa | 10 | 4-2-4 | 10 | 24:14 |
| 4 | OWKS Kraków (b) | 10 | 2-5-3 | 9 | 11:11 |
| 5 | Górnik Radlin | 10 | 3-2-5 | 8 | 11:16 |
| 6 | ŁKS-Włókniarz Łódź | 10 | 3-1-6 | 7 | 9:24 |
| Kwalifikacja do finału | |
| Degradacja do II ligi | |
| (b) | Beniaminek |
Rozgrywki w obu grupach zakończono 2 listopada 1952, wskutek czego do finału zakwalifikowali się zwycięzcy grup, zaś zdegradowane zostały zespoły z ostatniego miejsca w grupach[2]
Najlepsi Strzelcy
[edytuj | edytuj kod]| Gole | Strzelcy | Drużyny |
|---|---|---|
| 11 |  Gerard Cieślik | Unia Chorzów |
| 8 | Oskar Brajter | CWKS Warszawa |
| 7 | Zdzisław Mordarski | Gwardia Kraków |
| Wacław Sąsiadek | CWKS Warszawa |
Wg [3]
- Tabela łącznie z finałem.
Finał
[edytuj | edytuj kod]- 09.XI.1952 (na stadionie Unii): Unia Chorzów – Ogniwo Bytom 2:2 (1:0). Sędzia Edward Sperling (Łódź) zdecydował, że z uwagi na niezdatne do gry warunki atmosferyczne (porywisty wiar) oraz terenowe (murawa boiska pokryta śniegiem i błotem) spotkanie zostało uznane za mecz towarzyski i ostatecznie skrócone o 10 ostatnich minut. Decyzją przedstawicieli GKKF wyznaczono nowy termin meczu mistrzowskiego na 13 listopada 1952[4][5][6]
- 13.XI.1952 (na stadionie Unii): Unia Chorzów – Ogniwo Bytom 7:0 (3:0). Gole: Cieślik 20', przed 45', 48', 54', Alszer 21', 55', Mądry 83'. Sędzia Edward Sperling (Łódź). Widownia: ok. 20 000[7]
- Ogniwo Bytom – Unia Chorzów 0:0. Sędzia: Józef Szlajfer (Szczecin). Widownia: 35 000[8][9]
- Ogniwo: Bem – Olejniczak, Lelonek, Cichoń – Narloch, Kauder – Procak, Trampisz (Mahseli), Kempny, Buczma, Kruk. Trener: Ryszard Koncewicz.
- Unia: Wyrobek – Gebur, Bartyla, Bomba – Suszczyk (kpt.), Siekiera – Przecherka, Cieślik, Alszer, Cebula, Kubicki. Trener: Teodor Peterek.
Tytuł mistrzowski zdobyła Unia Chorzów.
Klasyfikacja końcowa
[edytuj | edytuj kod]- Unia Chorzów
- Ogniwo Bytom
- Ogniwo MPK Kraków
- Gwardia Kraków
- Kolejarz Poznań
- CWKS Warszawa
- Budowlani Gdańsk
- OWKS Kraków
- Budowlani Chorzów
- Górnik Radlin
- Kolejarz Warszawa
- ŁKS -Włókniarz Łódź
Miejsca 1, 3, 5, 7, 9, 11 zajęły kluby z grupy zwycięzcy finału.
Klasyfikacja medalowa mistrzostw Polski po sezonie
[edytuj | edytuj kod]Tabela obejmuje wyłącznie zespoły mistrzowskie.
| Klub |  |  |  | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Ruch Chorzów | 7 | 1 | 2 |
| 2. | Cracovia | 5 | 2 | 2 |
| 3. | Wisła Kraków | 4 | 7 | 5 |
| 4. | Pogoń Lwów | 4 | 3 | 0 |
| 5. | Warta Poznań | 2 | 5 | 7 |
| 6. | Polonia Warszawa | 1 | 2 | 2 |
| 7. | Garbarnia Kraków | 1 | 1 | 0 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 90minut.pl [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Unia Chorzów i Ogniwo Bytom w finale mistrzostw Polski. „Nowiny Rzeszowskie. Nowiny Sportowe”. Nr 33, s. 1, 3 listopada 1952.
- ↑ https://www.rsssf.org/tablesp/pol52.html#pzmp
- ↑ Na śniegu i w błocie Unia – Ogniwo 2:2 (1:0) w towarzyskim spotkaniu. Finałowe spotkanie – w czwartek. „Trybuna Robotnicza”. Nr 270, s. 4, 10 listopada 1952.
- ↑ Wiadomości sportowe. Spotkanie towarzyskie. Unia Chorzów – Ogniwo Bytom 2:2 (1:0). „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 269, s. 3, 11 listopada 1952.
- ↑ Dopiero w czwartek Unia gra z Ogniwem. „Przegląd Sportowy”. Nr 93, s. 4, 1952.
- ↑ Wielki mecz Unii. Ogniwo Bytom pokonane 7:0. „Trybuna Robotnicza”. Nr 274, s. 2, 10 listopada 1952.
- ↑ Unia Chorzów mistrzem Polski pomimo remisu z Ogniwem 0:0. „Trybuna Robotnicza”. Nr 276, s. 4, 10 listopada 1952.
- ↑ Unia Chorzów mistrzem Polski w piłce nożnej po remisie w Bytomiu 0:0. „Nowiny Rzeszowskie. Nowiny Sportowe”. Nr 34, s. 1, 17 listopada 1952.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Puchar Zlotu Młodych Przodowników