Inonotus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błyskoporek
Ilustracja
Błyskoporek szczotkowaty
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

szczeciniakowce

Rodzina

szczeciniakowate

Rodzaj

błyskoporek

Nazwa systematyczna
Inonotus P. Karst.
Meddn. Soc. Fauna Flora fenn. 5: 39 (1879)
Typ nomenklatoryczny

Inonotus cuticularis (Bull.) P. Karst. 1879

Inonotus P. Karst. (błyskoporek) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae)[1].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Grzyby nadrzewne, saprotrofy lub pasożyty zwane hubami, grzyby poliporoidalne[2]. Owocniki roczne, rozpostarte, rozpostarto-siedzące, siedzące lub rzadko bocznotrzonowe. Powierzchnia obficie kosmata, włochata lub naga, żółtawa do czerwonawo-brązowej, często z wiekiem ciemniejąca. Kontekst brązowy, od miękko włóknistego do twardo-korkowego. System strzępkowy monomityczny, strzępki z prostymi przegrodami, u większości gatunków od cienkościennych i prawie szklistych do grubościennych i w KOH brązowawych, mocno rozgałęzione. W kontekście lub tramie niektórych gatunków występują strzępki szczecinowe, w hymenium u większości gatunków są szczecinki, zwykle wyrastające z hymenium lub subhymenium. Mają kształt szydłowaty do brzuchatego, są spiczaste, w KOH blade do ciemnobrązowych. Podstawki maczugowate do szeroko elipsoidalnych, 4-sterygmowe z prostą przegrodą u podstawy. Bazydiospory cylindryczne, elipsoidalne lub jajowato-półkuliste, szkliste lub złote do czerwonawo-brązowych, gładkie, w odczynniku Melzera nieamyloidalne lub dekstrynoidalne. Powodują białą zgniliznę żywych i martwych drzew iglastych i twardych liściastych[3].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hymenochaetaceae, Hymenochaetales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy naukowe: Cerrenella Murrill, Flaviporellus Murrill, Inoderma P. Karst., Inodermus Quél., Mensularia Lázaro Ibiza, Phaeoporus J. Schröt., Polystictoides Lázaro Ibiza, Xanthoporia Murrill[4].

Polską nazwę nadał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako huba, hubczak, żagiew, szczeciniak i włóknouszek[5].

Gatunki występujące w Polsce

Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[8]. Wykaz gatunków i nazwy polskie według W. Wojewody[5] i innych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2014-02-15].
  2. Piotr Łakomy, Atlas hub, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2008, ISBN 978-83-7073-650-7.
  3. Leif Ryvarden, The genus Inonotus a synopsis, FungiFlora, s. 10, ISBN 82-90724-32-2 [dostęp 2014-02-15].
  4. Species Fungorum [online] [dostęp 2014-02-15].
  5. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 358–361, ISBN 83-89648-09-1.
  6. M. Piątek, J. Cabała, New and noteworthy polypores from Poland with validation of the family Phaeotrametaceae, „Mycotaxon”, 2005, s. 91.
  7. T. Niemelä, Grzyby poliporoidalne Puszczy Białowieskiej. Klucz do oznaczania wraz z opisami gatunków, Białowieża: Białowieski Park Narodowy, 2003.
  8. Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2013-03-05].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]