Isabel Perón – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pełne imię i nazwisko | María Estela Martínez Cartas de Perón |
---|---|
Imię i nazwisko po urodzeniu | Maria Martinez |
Data i miejsce urodzenia | |
Prezydent Argentyny | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Wiceprezydent Argentyny | |
Okres | od 12 października 1973 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
María Estela „Isabel” Martínez de Perón (ur. 4 lutego 1931 w La Rioja) – pierwsza kobieta na stanowisku prezydenta, prezydent Argentyny w latach 1974–1976, trzecia żona Juana Peróna, wiceprezydent u boku swego męża.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Isabel urodziła się jako Maria Estela Martinez[1]. W młodości była tancerką w nocnym klubie. Wtedy też przyjęła imię Isabel[1]. W 1955 roku poznała Juana Peróna[1]. Była osobistą sekretarką generała. W 1961 roku wyszła za Peróna za mąż[1]. Po objęciu prezydentury przez męża w 1973 roku została wiceprezydentem[1]. Juan zmarł kilka miesięcy po ponownym objęciu władzy. 1 lipca 1974 roku została prezydentem. Isabel Perón była pierwszą kobietą-prezydentem w dziejach świata[1].
W chwili objęcia władzy w kraju panowała inflacja, bezrobocie i przemoc polityczna[1]. Receptą na kryzys zastosowaną przez Isabel Perón był dodruk pieniędzy na spłatę długów zagranicznych i wprowadzenie stanu wyjątkowego[1]. Sytuacji nie polepszyła afera, jaka wybuchła wokół ministra José López Regi. Minister został zmuszony do rezygnacji po ujawnieniu jego związków z terrorystami (Triple A)[1]. Umiarkowani oficerowie bezskutecznie nakłaniali prezydent do rezygnacji. Kryzys pogłębiał się. 24 marca 1976 roku obalona została przez wojsko w zamachu stanu[1]. Przebywała w areszcie 5 lat. W 1981 roku została skazana za korupcję. Jeszcze w tym samym roku została zwolniona z więzienia. Udała się na wygnanie do Hiszpanii. W 2007 roku sąd argentyński wydał nakaz jej aresztowania. Było to związane z łamaniem praw człowieka przez jej reżim[1].