Ise monogatari – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ilustracja do jednego z opowiadań z Ise monogatari, mal. Jokei Sumiyoshi (1599–1670)

Ise monogatari (jap. 伊勢物語; Opowieści z Ise) – japoński utwór literacki z gatunku uta-monogatari, powstały w okresie Heian[1]. Jest to zbiór 205 poezji w stylu tanka, obudowanych 143 opowiastkami[2] opisującymi okoliczności ich powstania[1][3].

Zbiór powstał około 980 roku[1][2], jego najstarsza zachowana wersja pochodzi jednak z przełomu XII i XIII wieku[3]. Zawarte w Ise monogatari opowiadania układają się w – osadzoną co prawda w świecie fikcji – biograficzną opowieść o poecie, identyfikowanym jako Ariwara no Narihira (825–880)[1]. Jest on także uznawany tradycyjnie za autora utworu, który w rzeczywistości pozostaje anonimowy, a zawarte w nim poezje wyszły spod ręki różnych autorów[3]. Tematem przewodnim wierszy jest idealistyczny obraz miłości między kobietą a mężczyzną[3].

Wątki z utworu są obecne w wielu innych, późniejszych dziełach, między innymi w powieści Takekurabe pisarki Ichiyō Higuchi[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Merriam-Webster’s Encyclopedia of Literature. Springfield: Merriam-Webster, 1995, s. 590. ISBN 0-253-32983-3.
  2. ↑ a b Tales of Ise, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-08-16] (ang.).
  3. ↑ a b c d Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 395. ISBN 0-674-01753-6.
  4. ↑ Ise-monogatari, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-08-16].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ise_monogatari&oldid=68416266”