István Láng – Wikipedia, wolna encyklopedia

István Láng
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1933
Budapeszt

Pochodzenie

węgierskie

Data śmierci

23 października 2023

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

István Láng (ur. 1 marca 1933 w Budapeszcie[1][2], zm. 23 października 2023[3]) – węgierski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie u Jánosa Viskiego (1950–1956) i Ferenca Szabó (1956–1958)[2]. Od 1957 do 1960 roku był pracownikiem Színház és Filmművészeti Főiskolán[2], następnie w latach 1966–1984 był kierownikiem muzycznym Państwowego Teatru Lalek[1][2]. W 1973 roku został wykładowcą Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta[1][2]. Od 1978 do 1990 roku był sekretarzem generalnym stowarzyszenia kompozytorów węgierskich[2]. Dwukrotnie uhonorowany nagrodą im. Erkela (1968 i 1975)[1][2]. W 1985 roku otrzymał tytuł Zasłużonego Artysty (Érdemes Művésze-díj)[2].

Charakterystyczną cechą twórczości Lánga jest tworzenie kompozycji w formie sekwencyjnej, składającej się z krótkich części zawierających niewielkie motywy muzyczne[1].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 4 symfonie (I 1965 odrzucona, II 1972–1974, III 1981–1982, IV 1983)
  • Koncert altówkowy (1957)
  • Concerto per archi na smyczki (1960)
  • Concertino na ksylofon i orkiestrę (1961)
  • Variazioni ed allegro (1961, 2. wersja 1967)
  • Musica funebre (1969)
  • Impulsioni na obój i grupy instrumentalne (1969)
  • Három mondat a Rómeo és Juliából na smyczki (1970)
  • Concerto bucolico na róg i orkiestrę (1971)
  • Tüzoszlop (1972)
  • Egloga (1976)
  • Koncert skrzypcowy (1977)
  • Koncert podwójny na klarnet, harfę i orkiestrę (1980)
  • Pezzo lirico na obój i orkiestrę (1985)
  • Koncert organowy (1987)

Utwory kameralne

  • 3 kwartety smyczkowe (1961, 1966, 1978)
  • 3 kwintety dęte (1964, 1966, 1975)
  • Sonata na wiolonczelę (1960)
  • Monodia na klarnet (1965)
  • Dramma breve na flet (1970)
  • sekstet Cassazione na instrumenty dęte blaszane (1971)
  • Rhymes na flet, klarnet, altówkę, wiolonczelę i fortepian (1972)
  • Intermezzi na fortepian (1972)
  • Villanások na skrzypce (1973)
  • Constellations na obój, skrzypce, altówkę i klarnet (1974–1975)
  • Surface Metamorphosis na taśmę (1975)
  • Solo na flet basowy (1975)
  • Constellations na obój i trio smyczkowe (1975–1976)
  • Hullámok II na flet, gitarę i klawesyn (1976)
  • 2 Preludes for a Postlude na kontrabas i trio smyczkowe (1977)
  • Music 2–4–3 na zespół (1979)
  • Prelude, 3 Mobils and Postlude na kwintet dęty blaszany (1980)
  • Aria di coloratura na tubę (1984)
  • Chagall Flies Away over His Sleeping Vitebsk na kwartet perkusyjny (1985)
  • Affetti na skrzypce, wiolonczelę, klarnet i harfę (1986)
  • Linea melodica na obój (1987)
  • Interpolations na fagot (1988)
  • Cimbiosis na cymbały i zespół kameralny (1991)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • kantata Kamarakantata na sopran, klarnet, wiolonczelę, fortepian i perkusję (1962)
  • Pezzi na sopran, flet, klarnet, perkusję i altówkę (1964, zrewid. 1967)
  • Laudate hominem na chór i orkiestrę (1968)
  • In memoriam N. N. na chór i orkiestrę (1971)
  • Fragments na alt, obój, fagot i harfę (1971–1972)
  • Hullámok I na sopran bez tekstu i wibrafon (1975)
  • kantata Iocaste na sopran, flet, klarnet, harfę i trio smyczkowe (1979)

Opery

  • Pathelin mester (1958)
  • Bernarda háza (1959)
  • A nagy drámaíro (1960)
  • A gyáva (1967)
  • opera telewizyjna Álom a szinházról (1981)

Balety

  • dramat taneczny Mario és a varázsló (1962)
  • balet Hiperbola (1963)
  • balet Lebukott (1968)
  • balet-kantata Csillagrátörők (1971)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 284. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2028–2029. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. Elhunyt Láng István zeneszerző. lfze.hu, 2023-10-24. [dostęp 2023-10-24]. (węg.).