Iwan Grigorjewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iwan Grigorjewski
Иван Григорьевский
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1901
Bolszaja Gribanowka, obwód woroneski

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 1982
Kisłowodzk

Przebieg służby
Lata służby

1919–1958

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca 61 Korpusu Piechoty 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego, dowódca 8 Gwardyjskiej Armii

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
operacja Y,
II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy Order Kutuzowa II klasy Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Order Krzyża Grunwaldu III klasy Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal za Warszawę 1939–1945

Iwan Fiodorowicz Grigorjewski (ros. Иван Фёдорович Григорьевский, ur. 15 grudnia?/28 grudnia 1901 we wsi Bolszaja Gribanowka w obwodzie woroneskim, zm. 31 grudnia 1982 w Kisłowodzku) – radziecki generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył 3 klasy szkoły wiejskiej, od 15 czerwca 1919 służył w Armii Czerwonej, od października 1919 pracował w wydziale do walki z dezercją 8 Armii Frontu Południowego, brał udział w wojnie domowej na Froncie Południowym, w 1922 ukończył kursy piechoty w Groznym. Pełnił różne funkcje w jednostkach w Północnokaukaskim Okręgu Wojskowym, m.in. szef sztabu i dowódca batalionu w pułku w Gieorgijewsku, od 1925 należał do WKP(b), w 1938 ukończył kursy „Wystrieł” i został pomocnikiem inspektora Inspekcji Szkół Wojsk Lądowych Armii Czerwonej, a w marcu 1939 pomocnikiem dowódcy pułku w Achalcyche w Zakaukaskim Okręgu Wojskowym, od stycznia 1940 do października 1941 dowodził pułkiem w tym okręgu. W lipcu 1941 uczestniczył w operacji wkroczenia wojsk radzieckich do Iranu, w październiku 1941 został szefem sztabu 61 Dywizji Piechoty Frontu Zakaukaskiego, od sierpnia 1942 brał udział w wojnie z Niemcami, od maja 1943 do maja 1944 dowodził 438 Dywizją Piechoty 43 Armii i 63 Armii Frontu Briańskiego, od maja 1944 do sierpnia 1945 dowodził 61 Korpusem Piechoty 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego, walczył na Froncie Zakaukaskim, Briańskim Białoruskim i 1 Białoruskim, był ranny.

Od listopada 1942 do maja 1943 studiował w Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. W 1942 uczestniczył w walkach o przełęcz Sanczaro na Kaukazie i walkach w rejonie Gagry, w 1943 w bitwie pod Kurskiem, operacji orłowskiej, walkach w obwodzie briańskim i homelskim, m.in. o wyzwolenie Orła, Nawli, Trubczewska i Staroduba oraz bitwie o Dniepr, w 1944 w operacji brzesko-lubelskiej, forsowaniu Bugu, forsowaniu Wisły i walkach na przyczółku puławskim, a w 1945 w operacji wiślańsko-odrzańskiej, m.in. wyzwoleniu Radomia, Tomaszowa, Jarocina, forsowaniu Pilicy, Warty i Odry, operacji berlińskiej, walkach o likwidację zgrupowania wroga w rejonie Gubina i dotarcie do Łaby w rejonie Magdeburga. Po wojnie był dowódcą korpusu piechoty i zastępcą dowódcy 8 Gwardyjskiej Armii w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1950 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej i został dowódcą korpusu piechoty w Zakaukaskim Okręgu Wojskowym, później dowodził wojskami rejonu obrony przeciwlotniczej, od grudnia 1951 do czerwca 1953 był pomocnikiem dowódcy 1 Samodzielnej Armii Czerwonego Sztandaru. Od czerwca 1953 do października 1955 dowodził korpusem piechoty w 25 Armii Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego, od października 1955 do listopada 1957 był zastępcą dowódcy Północnego Okręgu Wojskowego, w styczniu 1958 został zwolniony do rezerwy.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • major (17 kwietnia 1938)
  • podpułkownik (25 lipca 1942)
  • pułkownik (15 kwietnia 1943)
  • generał major (15 września 1943)
  • generał porucznik (2 listopada 1944)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]