Iwona Michałek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iwona Michałek

Data i miejsce urodzenia	13 marca 1956 Szczecin
Zawód, zajęcie	nauczycielka, polityk
Alma Mater	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Stanowisko	posłanka na Sejm VIII i IX kadencji (2015–2023), wiceminister edukacji narodowej (2019–2020), wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej (2020), wiceminister rozwoju, pracy i technologii (2020–2021)
Partia	PO, PJN, Polska Razem, Porozumienie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Iwona Krystyna Michałek z domu Pychyńska (ur. 13 marca 1956 w Szczecinie) – polska nauczycielka i polityk, posłanka na Sejm VIII i IX kadencji, w latach 2019–2020 sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej, w 2020 sekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej i następnie do 2021 w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii.

W 1974 ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Grudziądzu. Następnie studiowała na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1981 ukończyła studia z zakresu biologii środowiskowej, w 1989 podyplomowe studia z zakresu ochrony i kształtowania środowiska, w 1996 z zakresu badania środowiska, w 1999 z zakresu zarządzania, a także w 2000 z zakresu badania środowiska „PRONAT”^[1][2]. Była nauczycielką biologii. Pracowała następnie przez 10 lat jako wizytator w kuratorium oświaty, w którym była też dyrektorem, wicekuratorem oraz p.o. kuratora. Przez pięć lat pełniła funkcję rzecznika praw ucznia w województwie kujawsko-pomorskim. Objęła też funkcję edukatora w zakresie przestrzegania praw ucznia i dziecka, a także koordynatora regionalnego Ośrodka Rozwoju Edukacji w Warszawie ds. edukacji o Holocauście i tolerancji. Została ponadto wiceprezesem Stowarzyszenia Porozumienie Obywateli w Toruniu, członkinią zarządu Międzynarodowego Motocyklowego Stowarzyszenia „Wschód-Zachód” oraz kierownikiem Pracowni Zarządzania, Diagnozy i Wychowania w Kujawsko-Pomorskim Centrum Edukacji Nauczycieli w Toruniu.

Przez około rok należała do Platformy Obywatelskiej, z której wystąpiła w 2005^[3]. Bez powodzenia kandydowała na radną Torunia w 2006 z listy Prawa i Sprawiedliwości^[4] oraz w 2010 z ramienia komitetu prezydenta miasta Michała Zaleskiego Czas Gospodarzy^[3]. Następnie współtworzyła partię Polska Jest Najważniejsza, w której przewodniczyła strukturom w okręgu toruńskim oraz zasiadała w radzie krajowej. W wyborach parlamentarnych w 2011 otwierała listę tej partii do Sejmu^[5], jednak ugrupowanie to nie osiągnęło progu wyborczego. Po rozwiązaniu PJN stanęła na czele struktur Polski Razem w okręgu toruńskim. Była jej kandydatką w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014, również nie uzyskując mandatu^[6]. W tym samym roku została radną Torunia z listy PiS^[7]. Została wiceprzewodniczącą Polski Razem w województwie kujawsko-pomorskim^[8] oraz członkinią zarządu tej partii^[9].

W wyborach parlamentarnych w 2015 otrzymała 7485 głosów w okręgu toruńskim^[10] i uzyskała mandat poselski, będąc przedstawicielką Polski Razem na liście PiS^[11][10]. Po przekształceniu w listopadzie 2017 Polski Razem w Porozumienie, stanęła na czele jej okręgu toruńskiego oraz zasiadła w prezydium zarządu krajowego partii^[12]. 1 lipca 2019 została sekretarzem stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i pełnomocnikiem rządu ds. wspierania wychowawczej funkcji szkoły^[13].

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, otrzymując 11 130 głosów^[14]. 7 stycznia 2020 przeszła na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, została też pełnomocnikiem rządu ds. ekonomii społecznej i solidarnej^[15]. W październiku 2020, po przekształceniach w strukturze rządu, przeszła na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii^[16]. W lutym i czerwcu 2021 powoływana na przewodniczącą konwencji krajowej Porozumienia^[17][18]. W sierpniu 2021 podała się do dymisji z funkcji wiceministra w związku z ogłoszonym odwołaniem z rządu Jarosława Gowina^[19]; została odwołana przez premiera w tym samym miesiącu^[20]. Również w sierpniu 2021, w związku z decyzją o wystąpieniu parlamentarzystów Porozumienia z KP PiS, współtworzyła nowo powstałe koło parlamentarne swojej partii^[21]. Od lutego 2023 była jego przewodniczącą^[22]. W lipcu tego samego roku wraz z dwojgiem posłów Porozumienia przystąpiła do klubu parlamentarnego Koalicji Polskiej^[23], po kilku tygodniach wraz z nimi zrezygnowała z członkostwa w Porozumieniu^[24]. W wyborach w tym samym roku nie utrzymała mandatu poselskiego, kandydując z ramienia Trzeciej Drogi^[25]. W 2024 bez powodzenia ubiegała się o mandat radnej miejskiej w Toruniu z listy komitetu prezydenta Michała Zaleskiego^[26].

W 1999 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi^[27].

Zamężna z Piotrem, ma dwoje dzieci: Agatę i Macieja^[28].

• Województwo kujawsko-pomorskie. polskarazem.pl. [dostęp 2015-10-30].
• Iwona Michałek – PiS. wyborcza.pl, 10 listopada 2015. [dostęp 2015-10-30].