Izabela z Angoulême – Wikipedia, wolna encyklopedia

Izabela z Angoulême
	królowa Anglii
Okres	od 1200; do 1216
Jako żona	Jana bez Ziemi
	hrabina Angoulême
Okres	od 1202; do 1246
	Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1187
Data i miejsce śmierci	31 maja 1246 ; Opactwo w Fontevraud
Miejsce spoczynku	Opactwo w Fontevraud
Ojciec	Aimer Taillifer
Matka	Alicja de Courtenay
Mąż	Jan bez Ziemi
Dzieci	Henryk III Plantagenet,; Ryszard z Kornwalii,; Joanna Plantagenet,; Izabela Angielska,; Eleonora Angielska
Mąż	Hugo X Czarny
Dzieci	Hugon XI de Lusignan,; Aimer de Valence,; Agnieszka de Lusignan,; Alicja de Lusignan,; Gwidon de Lusignan,; Godfryd de Lusignan,; Wilhelm de Valence,; Małgorzata de Lusignan,; Izabela de Lusignan
	Multimedia w Wikimedia Commons

Izabela z Angoulême, fr. Isabelle d’Angoulême, ang. Isabella of Angoulême (ur. ok. 1187, zm. 31 maja 1246) – hrabina Angoulême i królowa Anglii.

Była jedyną córką i następczynią Aimera Taillefer, hrabiego Angoulême, i Alicji z Courtenay (córki Piotra I dziedzica rodu Courtenay). Została suwerenną władczynią Angoulême w 1202, kiedy była już królową Anglii. Jej ślub z królem Janem bez Ziemi miał bowiem miejsce 24 sierpnia 1200, w Bordeaux, zaraz po tym jak jej mąż anulował swoje pierwsze małżeństwo (z Avisą z Gloucester). W momencie ślubu Izabela miała około 13 lat, ale była już znana z powodu swojej urody, i współcześni historycy nazywają ją czasem Heleną Średniowiecza.

Jej małżeństwo z Janem nie było szczęśliwe, ponieważ Izabela była znacznie młodsza od swojego męża. Przed tym ślubem Izabela była zaręczona z Hugonem IX z Lusignan, hrabią La Marche. Ponieważ zaręczyny zostały zerwane król Francji – Filip August – skonfiskował wszystkie francuskie ziemie Jana bez Ziemi i Izabeli. Kiedy Jan zmarł w 1216 jego żona miała zaledwie około 29 lat. Wróciła do ojczyzny i w 1220 poślubiła syna swojego dawnego narzeczonego, Hugona X.

W 1244 została oskarżona o spiskowanie przeciwko francuskiemu królowi i uciekła do opactwa Fontevraud – tam zmarła 31 maja 1246. Tam też została pochowana. Po tym wydarzeniu większość jej dzieci, nie mając przyszłości we Francji przeniosło się do Anglii na dwór ich przyrodniego brata – króla Henryka III Plantageneta.

Życie prywatne

Z pierwszego małżeństwa Izabela miała 5 dzieci, w tym:

Henryka III (1207–1272), króla Anglii,
Ryszarda z Kornwalii (1209–1272), antykróla Niemiec, 3-krotnie żonatego w tym z Sanchią Prowansalską (siostrą dwóch królowych: Małgorzaty i Eleonory),
Joannę Angielską (1210–1238), od 1221 żonę Aleksandra II – króla Szkocji,
Izabelę Angielską (1214–1241), od 1235 żonę Fryderyka II – cesarza rzymskiego,
Eleonorę Angielską (1215–1275), od 1224 żonę Wilhelma Pembroke'a, a od 1239 Szymona V de Montfort – hrabiego Leicester.

Z drugim mężem Izabela miała 9 dzieci, w tym:

Hugona XI de Lusignan, hrabiego La Marche i hrabiego Angoulême (1221–1250),
Aimera de Valence, biskupa Winchester (1222–1260),
Agnieszkę de Lusignan (1223–1269), żonę Wilhelma II de Chauvigny,
Alicję de Lusignan (1224–1256), żonę Jana de Warenne, 7. earla Surrey,
Gwidona de Lusignan, pana na Cognac (zm. 1264, w bitwie pod Lewes lub w 1269),
Godfryda de Lusignan (zm. 1274), od 1259 męża Joanny, wicehrabiny Châtellerault,
Wilhelma de Valence, hrabiego Wexford, 1. earla Pembroke (ur. ok. 1225–1230, zm. 1296),
Małgorzatę de Lusignan (ur. ok. 1226–1228, zm. 1288), żonę Rajmunda VII, hrabiego Tuluzy, potem Aimery’ego IX de Thouars, wicehrabiego Thouars, w trzecim stadle z Godfrydem V de Chateubriant
Izabelę de Lusignan, panią na Beauvoir sur Mer i de Mercillac (ur. 1234, zm. 1299), żonę Godfryda de Rancon pana na Taillebourg i Maurycego IV de Craon.