Józef Wacław Grott – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Wacław Grott

Data i miejsce urodzenia	5 marca 1894 Wielka Wola
Data i miejsce śmierci	29 września 1973 Łódź
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	lekarz
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Odznaczenia

Józef Wacław Grott (ur. 5 marca 1894 w Wielkiej Woli (ob. część Warszawy), zm. 29 września 1973 w Łodzi)^[1][2] – polski lekarz.

Urodził się w rodzinie Józefa Walentego (1856–1931) i Karoliny Agnieszki z d. Windyga (1868–1937)^[3][4]. Uczęszczał do gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1905 uczestniczył w strajku szkolnym. W 1913 zdał maturę w Moskwie i podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego^[5]. Podczas I wojny światowej studiował medycynę w Kazaniu, a w 1918 kontynuował studia w Krakowie^[1], przerwane przez wojnę polsko-bolszewicką, w której uczestniczył^[6][1] jako lekarz podporucznik^[7]. 17 lutego 1922 uzyskał dyplom lekarza medycyny na Wydziale Lekarskim Wszechnicy Jagiellońskiej^[1]. W okresie od 1922 do 1940 pracował w I Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1935–1944 kierował Pracownią Chemiczno-Bakteriologiczną szpitala św. Ducha w Warszawie^[1]. W 1939 uczestniczył również w kampanii wrześniowej jako lekarz w kwaterze głównej Wojska Polskiego^[2].

W 1943 został aresztowany i przetrzymywany na Pawiaku^[5]. Podczas powstania warszawskiego był lekarzem szpitala polowego przy ul. Wspólnej 27^[8]. Po upadku powstania, poprzez obóz przejściowy w Pruszkowie^[9], trafił do Częstochowy, gdzie został ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Miejskim i wykładał na tajnym uniwersytecie^[1].

W 1945 uzyskał venia legendi na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie został kierownikiem Kliniki Propedeutycznej na Uniwersytecie Łódzkim. W 1946 został profesorem nadzwyczajnym UŁ. W latach 1947–1964 był kierownikiem I Kliniki Chorób Wewnętrznych UŁ, a następnie Akademii Medycznej w Łodzi, w międzyczasie w 1957 uzyskując stopień doktora nauk medycznych. W 1959 został profesorem zwyczajnym Akademii Medycznej w Łodzi. W okresie od 1958–1962 był również kierownikiem II Kliniki Chorób Wewnętrznych Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W 1964 przeszedł na emeryturę, pomimo tego aktywnie konsultując pacjentów w Szpitalu im. dr. E. Sonnenberga w Łodzi^[1].

Józef Wacław Grott był specjalistą w zakresie: cukrzycy, przemiany kwasu szczawiowego, układu pokarmowego, krzepnięcia krwi oraz parazytologii^[2], a także inicjatorem powstania pierwszej przychodni parazytologicznej przy Akademii Medycznej w Łodzi przekształconej w Oddział Parazytologiczny, a także autorem szeregu prac naukowych w tej dziedzinie. Był również wykładowcą na kursach lekarskich organizowanych przez Instytut Doskonalenia Kadr Lekarskich oraz UNICEF, był w latach 1948–1955 konsultantem wojewódzkim województwa kieleckiego i organizatorem Dni Klinicznych Buska-Zdroju, będącymi zjazdami naukowymi dla lekarzy^[1]. Tam również wykorzystując swoje predyspozycje i kompetencje jako pracownik Ministerstwa Zdrowia, i będąc przewodniczącym Rady Naukowo-Lekarskiej, inicjował powstanie nowych sanatoriów, mieszkań dla lekarzy i obwodnicy Buska-Zdroju^[6].

Był członkiem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego, członkiem Komisji Parazytologicznej Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej. Był również członkiem honorowym: Belgijskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, Czechosłowackiego Towarzystwa Gastroenterologicznego im. Purkyniego, Związku Lekarzy Polskich w Chicago^[5], członkiem korespondentem Czechosłowackiego Towarzystwa Gastroenterologicznego i Francuskiego Towarzystwa Diabetologicznego^[1], członkiem europejskiego Towarzystwa Internistów i Europejskiego Towarzystwa Diabetologicznego oraz wiceprzewodniczącym sekcji diabetologicznej Towarzystwa Internistów Polskich^[5].

Jest pomysłodawcą techniki badania trzustki nazwanej metodą Grotta^[5][10].

Zmarł w Łodzi, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 33-5-4,5)^[11][5].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1955)^[12]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)^[13]
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi^[1]

• Nagroda Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego (1929, 1939)
• Nagroda Rządu francuskiego za współpracę naukową między Polską a Francją (1939)^[5]
• Naukowa Nagroda Miasta Łodzi w zakresie nauk medycznych przyznana przez Prezydium Rady Narodowej miasta Łodzi (1960)^[6][1]

Józef Wacław Grott jest patronem ulic w Busku-Zdroju^[14] i Łodzi^[2].