Józefa Wnukowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józefa Wnukowa
Józefa Lasota
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1911
Warszawa

Data i miejsce śmierci

23 stycznia 2000
Sopot

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo
tkanina artystyczna

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka Nagrody Państwowej Medal Księcia Mściwoja II

Józefa Wnukowa z d. Lasota (ur. 2 kwietnia 1911 w Warszawie, zm. 23 stycznia 2000 w Sopocie) – polska malarka, tkaczka, pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka adwokata Hermana Lasoty. Rodzice i brat Henryk zginęli we wrześniu 1939 podczas bombardowania Warszawy[1]. Ukończyła gimnazjum humanistyczne w Warszawie (1928), następnie od 1930 uczyła się w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie. Od 1932 do 1937 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni malarstwa M. Kotarbińskiego i L. Pękalskiego. W latach 19371938 przebywała we Włoszech i Francji. Od 1938 do 1944 mieszkała we Lwowie. Należała do Lwowskiego Związku Artystów, od 1941 – do Związku Artystów Zachodniej Ukrainy[1].

Po zajęciu Lwowa przez Niemców w 1941 wraz z mężem Marianem Wnukiem, zaangażowała się w niesienie pomocy Żydom ze środowiska artystycznego – przede wszystkim znajomym malarzom i rzeźbiarzom, którzy zostali zamknięci w getcie w grudniu tego roku. W 1943 zostali współpracownikami lwowskiego oddziału „Żegoty”[2]. W 1944 brała udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka AK i przewodniczka w kanałach, ps. „Magda”, „Malarka”[1].

Po wojnie, po krótkim pobycie (od listopada 1944 do czerwca 1945) w Domu Pracy Twórczej w Łańcuchowie k. Lublina, wraz z mężem znalazła się w Gdańsku[3]. Obok Janusza Strzałeckiego, Krystyny i Juliusza Studnickich, Jacka i Hanny Żuławskich oraz męża Mariana była współzałożycielką Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie w latach 19451954), gdzie prowadziła Pracownię Tkaniny na Wydziale Malarstwa oraz Zakład Artystyczno-Naukowy tkaniny dekoracyjnej. Wieloletni pracownik tej uczelni, przez szereg lat kierowała Zakładem Tkaniny (w 1981 przeszła na emeryturę).

Malarka, inspiracje do licznych pejzaży czerpała z podróży krajowych i zagranicznych (Wietnam, Norwegia, Polinezja, Nowa Gwinea). Autorka cyklów „Ptaki” i „Św. Franciszek na Kaszubach”. Pozostawiła monumentalne realizacje tkanin wykładzinowych na zamkach w Gołuchowie i Książu. Artystka brała udział w pracach malarskich na Starym Mieście w Gdańsku; twórczyni elewacji gdańskich kamieniczek (1953) i stropu w gdańskim Ratuszu (1970).

Grób Józefy Wnuk na cmentarzu Komunalnym w Sopocie

Była matką chrzestną statku MS „Artur Grottger” (1988).

Zmarła w Sopocie, pochowana na miejscowym cmentarzu komunalnym (kwatera AK-1-36)[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[1].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e WNUK JÓZEFA, malarka, artystka tkactwa, pedagog – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2024-07-02].
  2. Mateusz Szczepaniak, „Założyli u nas oddział lwowski »Żegoty«”. Historia Mariana i Józefy Wnuków POLIN Polscy Sprawiedliwi [dostęp 2024-07-03].
  3. Wnuk Józefa – Encyklopedia Gdańska [online], www.gedanopedia.pl [dostęp 2020-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-04].
  4. śp. Józefa Wnuk
  5. M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1142 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. Laureaci medalu księcia Mściwoja II [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-21].
  7. Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-08-02]. 
  8. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-02]. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]