Język cebuański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sinugboanon
Obszar

Filipiny

Liczba mówiących

ok. 16 mln[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Organ regulujący Akademyang Bisayâ
Ethnologue 3 środek szerszej komunikacji
Kody języka
ISO 639-2 ceb
ISO 639-3 ceb
IETF ceb
Glottolog cebu1242
Ethnologue ceb
GOST 7.75–97 себ 587
WALS ceb
Występowanie
Ilustracja
Zasięg geograficzny języka cebuańskiego
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku cebuańskim
Słownik języka cebuańskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język cebuański[2][3], także cebuano (ceb. Binisayang Sinugboanon, Sinebwano) – język austronezyjski z grupy języków bisajskich, używany na Filipinach[1].

Nazwa języka pochodzi od filipińskiej wyspy Cebu.

Rozwinął piśmiennictwo na bazie alfabetu łacińskiego[1]. W tym języku wydano przekład Pisma Świętego[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Język cebuański pochodzi z wyspy Cebu[4]. Język ten rozprzestrzenił się na pobliskie wyspy, a także Bohol, wschodni Negros, zachodnią i południową część Leyte oraz większość Mindanao, zwłaszcza północną, południową i wschodnią część wyspy[5].

Pierwszą dokumentację lingwistyczną języka cebuańskiego stanowi lista słownictwa sporządzona przez włoskiego odkrywcę Antonio Pigafettę, który brał udział w wyprawie Ferdynanda Magellana w 1521 r. i ją udokumentował[6]. Na początku XVIII wieku hiszpańscy misjonarze zapoczątkowali piśmiennictwo w tym języku. W okresie kolonializmu (od 1565 do 1898 roku) język cebuański był pod silnym wpływem języka hiszpańskiego. Podczas tego okresu przejął wiele słów o podłożu hiszpańskim. Ze względu na wpływ tego języka wzrosła również liczba dźwięków samogłosek – z trzech do pięciu[7].

Pewne fakty wskazują na istnienie przedhiszpańskiego systemu pisma w tym języku, jednakże jego użycie wydaje się sporadyczne. Hiszpanie odnotowali istnienie pisma zwanego przez tubylców kudlit-kabadlit[8]. Pismo to zanikło w XVII wieku, ponieważ zostało ostatecznie wyparte przez alfabet łaciński.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Cebuano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-30] (ang.).
  2. cebuański, [w:] Dobryslownik.pl [online] [dostęp 2019-06-25].
  3. Natalia Czopek, Język hiszpański i języki Filipin w rękopisach romańskich kolekcji „berlińskiej” przechowywanych w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie [online] [dostęp 2019-06-25].
  4. Cebuano [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).
  5. A Dictionary of Cebuano Visayan [online] [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-30] (ang.).
  6. Cebuano language, alphabet and pronunciation [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).
  7. Cebuano [online] [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-07] (ang.).
  8. Finding the „Aginid” [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).