Język kela – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 90 tys. (1980) | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | kel | ||
IETF | kel | ||
Glottolog | kela1254 | ||
Ethnologue | kel | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język kela – język z rodziny bantu, używany w Demokratycznej Republice Konga. W 1980 roku liczba mówiących wynosiła ok. 90 tysięcy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 176, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177 .