Język lele – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 26 tys. (1971)[1] | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | lel | ||
IETF | lel | ||
Glottolog | lele1265 | ||
Ethnologue | lel | ||
SIL | lel | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język lele – język z rodziny bantu, używany w Demokratycznej Republice Konga. W 1971 roku liczba mówiących wynosiła ok. 26 tysięcy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Raymond G. Gordon jr. (red.), Lele, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 15, Dallas: SIL International, 2005 [zarchiwizowane z adresu 2005-05-04] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 176, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177 .