Język fang – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | ok. 858 tys. | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-2 | fan | ||
ISO 639-3 | fan | ||
IETF | fan | ||
Glottolog | fang1246 | ||
Ethnologue | fan | ||
GOST 7.75–97 | фан 732 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język fang albo pahouin − język z rodziny bantu, używany w Kamerunie, Gwinei Równikowej, Gabonie i Kongu. Liczba mówiących wynosi ok. 858 tysięcy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 175, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177 .
Kontrola autorytatywna (język żywy):