French
DeutschJęzyk kerinci – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 285 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kvr | ||
| IETF | kvr | ||
| Glottolog | keri1250 | ||
| Ethnologue | kvr | ||
| BPS | 0026 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kerinci (lub kerinchi), także kinchai – język austronezyjski używany na wyspie Sumatra w Indonezji. Obszar jego użycia obejmuje kabupaten Kerinci w prowincji Jambi oraz kabupaten Solok Selatan w prowincji Sumatra Zachodnia[1]. Ludność Kerinci zamieszkuje też inne zakątki Indonezji oraz Malezję[2].
Według danych Ethnologue posługuje się nim 285 tys. ludzi, z czego 260 tys. zamieszkuje Indonezję (2000). Jest silnie rozdrobniony dialektalnie[1]. W 1988 r. wyróżniono sześć dialektów: sungai penuh, pondok tinggi, dusun baru, rawang, semurup, lempur[3][4].
Należy do grupy języków malajskich[5], w klasyfikacji Ethnologue stanowi część tzw. makrojęzyka malajskiego[1].
Do poł. lat 50. XX w. pozostawał bliżej nieopisany[2]. Materiały poświęcone kerinci to m.in. opracowania gramatyczne (1981, 1988)[6][4] oraz dwujęzyczny słownik (1985)[7].
Służy przede wszystkim jako język mówiony. Dawniej był zapisywany pismem rencong[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kerinci, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).
- ↑ a b c Nikelas i in. 1981 ↓, s. 2.
- ↑ Anderbeck 2008 ↓, s. 100.
- ↑ a b Amir Hakim Usman, Fonologi dan Morfologi Bahasa Kerinci Dialek Sungai Penuh, Jakarta: Universitas Indonesia, 1988, OCLC 769723739 [dostęp 2024-03-04] (indonez.).
- ↑ Adelaar 2018 ↓, s. 571.
- ↑ Nikelas i in. 1981 ↓.
- ↑ A. Hakim Usman, Kamus Umum Kerinci-Indonesia, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985, OCLC 15239839 [dostęp 2024-03-04] (indonez.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alexander Adelaar, Dialects of Malay/Indonesian, [w:] Charles Boberg, John Nerbonne, Dominic Watt (red.), The Handbook of Dialectology, Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, 2018, s. 571–579, ISBN 978-1-118-82759-8, OCLC 1022117457 (ang.).
- Karl Ronald Anderbeck, Malay Dialects of the Batanghari River Basin (Jambi, Sumatra), Dallas: SIL International, 2008 (SIL e-Books 6), ISBN 978-1-55671-189-3, OCLC 713269053 [dostęp 2024-03-04] (ang.).
- Syahwin Nikelas i inni, Morfologi dan Sintaksis Bahasa Kerinci, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1981, OCLC 28707684 [dostęp 2024-03-04] (indonez.).