James O’Grady – Wikipedia, wolna encyklopedia

James O’Grady

Data i miejsce urodzenia	6 maja 1866 Bristol
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1934 Londyn
Gubernator Falklandów
Okres	od 1931 do 1934
Poprzednik	Arnold Hodson
Następca	Herbert Henniker-Heaton
Gubernator Tasmanii
Okres	od 23 grudnia 1924 do 23 grudnia 1930
Poprzednik	William Allardyce
Następca	Ernest Clark
Odznaczenia

James O’Grady (ur. 6 maja 1866 w Bristolu, zm. 10 grudnia 1934 w Londynie^[1]) – brytyjski działacz związkowy, polityk i administrator kolonialny. W latach 1906–1924 poseł do Izby Gmin, następnie gubernator Tasmanii (1924-1930) i gubernator Falklandów (1931-1934).

Pochodził z ubogiej, robotniczej rodziny o irlandzkich korzeniach. Już jako dziesięciolatek zaczął pracować zarobkowo w różnych miejscach, ostatecznie związał się na stałe z branżą meblarską^[1]. W latach 90. XIX wieku bardzo aktywnie zaangażował się w działalność związkową, zaś 1898 został wybrany na przewodniczącego Kongresu Związku Zawodowych^[1].

W 1906 został po raz pierwszy wybrany do Izby Gmin, startując jako kandydat Partii Pracy w okręgu wyborczym Leeds East, zaś po jego likwidacji w 1918, przeniósł się do okręgu Leeds South East^[1]. W parlamencie dał się poznać jako osoba łącząca, co było nieco nietypowe, głęboko lewicowe poglądy społeczne z poparciem dla kolonialnych i imperialnych ambicji Wielkiej Brytanii. Z tego względu w latach 1917-1919 był nieformalnym emisariuszem władz brytyjskich ds. kontaktów z bolszewikami. Radził sobie w tej roli na tyle dobrze, iż poważnie rozważano mianowanie go ambasadorem w Moskwie^[1].

Ostatecznie został jednak mianowany gubernatorem Tasmanii, stając się jednym z pierwszych polityków lewicy, którzy zgodzili się przyjąć stanowisko gubernatorskie w koloniach lub dominiach^[1]. Tasmania przeżywała wówczas bardzo poważne trudności ekonomiczne, stąd osoba o skromnym pochodzeniu i socjaldemokratycznej wrażliwości O’Grady’ego była w stanie dużo łatwiej nawiązać nić porozumienia ze zubożałym społeczeństwem niż typowi przedstawiciele służby kolonialnej, wywodzący się z zamożnych rodzin. Z drugiej strony, O’Grady przez całe życie był zaangażowanym religijnie katolikiem i nie wahał się promować na Tasmanii interesów swoich współwyznawców, zwłaszcza w kwestiach edukacji, co narażało go na krytykę w prasie i parlamencie. Dość nietypowo, rolę Pierwszej Damy wypełniała u jego boku córka, bowiem żona nie była w stanie wyjechać z Anglii z uwagi na stan zdrowia^[1].

W 1931 objął urząd gubernatora Falklandów, jednak kłopoty zdrowotne uniemożliwiły mu dokończenie kadencji. W 1934 podał się do dymisji i jeszcze w tym samym roku zmarł w wieku 68 lat^[1].

W 1924 otrzymał Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Komandor (KCMG)^[1], co uprawniało go do używania tytułu sir przed nazwiskiem.