Jan Daszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Kazimierz Michał Daszewski
Długi Joe, Pan Antoś
3 zwycięstwa
Ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1916
Kijów

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1942
La Manche

Przebieg służby
Lata służby

1935–1942

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
Armée de l’air
RAF

Jednostki

112 eskadra myśliwska,
dywizjon 303

Stanowiska

d-ca eskadry: dywizjon 303

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa o Anglię

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (dwukrotnie)
Kpt. Jan Kazimierz Daszewski i kpt. Witold Łokuciewski przed kasynem w Northolt

Jan Kazimierz Michał Daszewski (ur. 23 marca?/5 kwietnia 1916[1] w Kijowie, zm. 4 kwietnia 1942 nad La Manche) – kapitan pilot Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana Daszewskiego i Zofii Wajcht. Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (XI promocja). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 15 października 1938 i 75. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[2].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie 112 eskadry myśliwskiej. Zestrzelił Junkersa Ju 87B i wspólnie Do-17[3].

Uczestnik kampanii francuskiej – walczył w kluczu myśliwskim (II Klucz Kominowy „Op” – ELD/Romorantin) kpt. pil. Tadeusza Opulskiego, broniącym bazy lotniczej EAA-301 (zakłady w Romorantin). Wykonał 30 lotów bojowych na samolocie Morane 406.

Ewakuował się do Wielkiej Brytanii i 2 sierpnia 1940[4] został pilotem dywizjonu 303 (numer służbowy P1503). Jego dokonania opisał Arkady Fiedler w książce Dywizjon 303[5]. Razem z Janem Zumbachem, Mirosławem Fericiem i Witoldem Łokuciewskim tworzył słynną „czwórkę muszkieterów”, zespół pilotów polskich walczących w bitwie o Anglię. W okresie tych walk został ciężko ranny (7 września 1940) pociskiem kalibru 20 mm z działka Bf 110. Uratował się skokiem na spadochronie[3]. Po długim leczeniu wrócił do latania bojowego. W listopadzie 1941 został dowódcą eskadry „B” dywizjonu 303.

4 kwietnia 1942 roku w czasie wykonywania zadania bojowego Circus 119 na samolocie Supermarine Spitfire Mk VB (nr ser. AD 455, znaki RF-F), polegającego na osłonie bombowców nad terytorium Francji, razem z pilotami swojej eskadry wdał się w walkę z niemieckimi myśliwcami. Samolot Daszewskiego został zestrzelony i spadł do kanału La Manche. Jan Daszewski utonął[6].

Odbył 90 lotów bojowych w łącznym czasie 127 godzin.

Był (obok Mariana Pisarka) jednym z najwyższych wzrostem pilotów, dzięki czemu zyskał nieformalne przezwisko Długi Joe. W domu rodzinnym i wśród znajomych był wołany drugim imieniem (Kazio/Kazik), dlatego w niektórych publikacjach[7] figuruje jako Kazimierz Daszewski.

Zestrzelenia

[edytuj | edytuj kod]

Na liście Bajana figuruje na 69. pozycji z trzema pewnymi i dwoma prawdopodobnymi zestrzeleniami samolotów Luftwaffe. Ponadto jeden samolot zniszczył na ziemi.

  • Ju 87 – wrzesień 1939
  • 1/4 Do-17 – wrzesień 1939
  • Do 215 – 7 września 1940 (pilotował Hurricana P3890)
  • Bf 109 – 27 czerwca 1941

prawdopodobnie

  • Do 215 – 7 września 1940 (pilotował Hurricana P3890)
  • Bf 109 – 20 kwietnia 1941

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 14 V 1915.
  2. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 41.
  3. a b Daszewski Jan Kazimierz. samoloty.pl. [dostęp 2019-07-23].
  4. 12 sierpnia.
  5. Rozdział Ból.
  6. Archive Report: Allied Forces. Aircrew Remembered. [dostęp 2024-02-04]. (ang.).
  7. Jan Jokiel: Udział Polaków w Bitwie o Anglię.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]