Medal Lotniczy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Awers medalu gen. S. Skalskiego z okuciem poczwórnego nadania | |
Baretka medalu nadanego pierwszy raz | |
Baretka medalu nadanego dwukrotnie | |
Baretka medalu nadanego trzykrotnie | |
Baretka medalu nadanego czterokrotnie | |
Ustanowiono | |
---|---|
Wycofano | |
Wielkość | ∅ 36 mm |
Wydano | 4434 medali |
Powiązane |
Medal Lotniczy – polskie odznaczenie wojskowe.
Medal Lotniczy został ustanowiony dekretem Prezydenta RP na Uchodźstwie w Londynie w dniu 3 lipca 1945 roku[1]. Był nadawany wyłącznie żołnierzom Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie za czyny dokonane w II wojnie światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Medal Lotniczy mógł być nadany:
- za dokonany w czasie wojny czyn przynoszący szczególną korzyści lotnictwu, a wykraczający poza normalne obowiązki
- za szczególnie sumienną służbę w czasie wojny.
Warunkiem nadania medalu za szczególnie sumienne pełnienie służby były:
- przy pierwszym nadaniu – za szczególnie sumienną służbę bez przerwy przez 6 miesięcy w jednostce bojowej lub przez okres 1 roku w innej jednostce Sił Powietrznych
- przy kolejnych nadaniach – w podwójnych okresach służby przewidzianych dla pierwszego nadania.
Medal mógł być nadany czterokrotnie, przy czym liczył się okres służby od 1 września 1939 roku. Medal był nadawany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie oraz upoważnionego przez niego Naczelnego Wodza – po wysłuchaniu opinii Dowódcy Sił Powietrznych.
Przyznany został łącznie 4434 razy[2].
Medal ten nie został przyjęty do systemu odznaczeń PRL. Dopiero ustawą z dnia 16 października 1992 Medal Lotniczy uznano za odznaczenie o charakterze wojskowym w polskim systemie odznaczeń[3], jednocześnie uznając jego nadawanie za zakończone z dniem 23 grudnia 1992[4].
Medal Lotniczy noszono po Krzyżu Zasługi z Mieczami, był równorzędny z Medalem Wojska i Medalem Morskim[5].
Wygląd odznaczenia stał się inspiracją dla wyglądu Lotniczego Krzyża Zasługi i Lotniczego Krzyża Zasługi z Mieczami.
Opis odznaki
[edytuj | edytuj kod]Odznaką Medalu Lotniczego jest okrągły medal o średnicy 36 mm wykonany z białego metalu. Na awersie znajduje się znak Sił Powietrznych – szachownica lotnicza, pola odpowiadające kolorowi czerwonemu (prawe górne i lewe dolne oraz odpowiednie obrzeża) są zakreskowane. Szachownica była otoczona wieńcem z liści wawrzynu. Na rewersie jest napis w trzech wierszach: POLSKA / SWEMU / OBROŃCY. Podobnie jak na awersie, napis był otoczony wieńcem z liści wawrzynu.
Wstążka medalu o szerokości 37 mm była koloru jasnoniebieskiego z dwoma białymi paskami o szerokości 7 mm w odległości 2 mm od brzegu wstążki (inne dane: wstążka – 38 mm, paski 8 mm). Kolejne nadania medalu oznaczano przez nałożenie na wstążkę okucia wykonanego z białego metalu, ozdobionego splotem liści dębowych w postaci listewki o szerokości 5 mm.[6]
Odznaczeni
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 lipca 1945 r. o Medalu Lotniczym (Dz.U. z 1945 r. Nr 9, poz. 27)
- ↑ Stefan Oberleitner: Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990. T. II. Zielona Góra: Kanion, 1992, s. 345.
- ↑ Ustawa z dnia 16 października 1992 r. Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy art. 6 pkt. 1 podpkt. 3.
- ↑ Ustawa z dnia 16 października 1992 r. Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy art. 6 pkt. 2.
- ↑ Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 lipca 1945 r. o Medalu Lotniczym art. 5.
- ↑ Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 lipca 1945 r. o Medalu Lotniczym art. 2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 lipca 1945 r. o Medalu Lotniczym (Dz.U. z 1945 r. Nr 9, poz. 27)
- Wanda Bigoszewska: Polskie ordery i odznaczenia. Warszawa: Wyd. Interpress, 1989. ISBN 83-223-2287-9.