Jan Landowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Landowski
	; Jan Landowski w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1913 ; Osowo Leśne
Data śmierci	2 października 1972
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	zoolog
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Leon Landowski (ur. 21 lutego 1913 w Osowie, zm. 2 października 1972) – polski zoolog, popularyzator zoologii. W latach 1951–1972 dyrektor Miejskiego Ogrodu Zoologicznego w Warszawie.

Życiorys

Od 1931 r. studiował zoologię na Uniwersytecie Warszawskim, kończąc ją w 1936 r. W tymże roku podjął pracę w warszawskim zoo. Po wojnie pracował w Ministerstwie Leśnictwa oraz przy odbudowie warszawskiego zoo. W 1947 r. został dyrektorem łódzkiego ogrodu zoologicznego, ale po 3 miesiącach zrezygnował z tej funkcji, wracając do Warszawy. Po otwarciu stołecznego zoo w 1949 r., został w nim kierownikiem ds hodowli, a 1 kwietnia 1951 r. dyrektorem tej placówki. Pod jego kierownictwem kontynuowano odbudowę ogrodu zoologicznego i kolekcji fauny, wzniesiono zaplecze naukowo-badawcze, a w 1971 r. jako jedyny wówczas Polak został członkiem Międzynarodowej Unii Dyrektorów Ogrodów Zoologicznych (w 2000 r. organizacja została przemianowana w Światowe Stowarzyszenie Ogrodów Zoologicznych i Akwariów^[1]). W 1970 r. obronił pracę doktorską na macierzystej uczelni^[2].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B15-3-28)^[3].