Janusz Gilewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Gilewicz

Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1918 Kijów
Data i miejsce śmierci	7 listopada 1973 Poznań
Miejsce spoczynku	cmentarz w Nieszawie
Zawód, zajęcie	chemik
Tytuł naukowy	profesor
Rodzice	Michał Maria z d. Wegener
Małżeństwo	Barbara Kuźmińska
Dzieci	Krystyna (1949) Michał (1954) Joanna (1957)
Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Gilewicz (ur. 23 lipca 1918 w Kijowie, zm. 7 listopada 1973 w Poznaniu) – chemik, profesor UAM.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę jego rodzina osiadła w Swarzędzu. Uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Kantego. Maturę zdał w 1936. Następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Poznańskim, na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym.

II wojnę światową spędził w okolicach Warszawy. Brał udział w tajnym nauczaniu jako nauczyciel. Wstąpił do 1 Armii Wojska Polskiego w 1944. Po wojnie powrócił do Poznania na studia chemiczne, które ukończył w roku 1949^[1]. W 1948 ożenił się z Barbarą Kuźmińską, miał z nią dzieci: Krystynę (ur. 1949), Michała (ur. 1954), Joannę (ur. 1957). W 1958 został docentem, a w 1965 profesorem nadzwyczajnym.

Opublikował 45 rozpraw i komunikatów naukowych.

• 1945 – Krzyż Zasługi za Dzielność w Walce z Niemieckim Najeźdźcą
• 1971 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

• Florian Domka: Wspomnienie pośmiertne o Januszu Gilewiczu (prof. dr UAM). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 2/1975 [on-line]. www.wbc.poznan.pl. s. 107–109. [dostęp 2018-08-19].