Janusz Przewłocki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Henryk Janusz Przewłocki

Data i miejsce urodzenia	24 marca 1927 Mordy
Data i miejsce śmierci	5 lipca 2007 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz leśny w Laskach
Zawód, zajęcie	inżynier, nauczyciel, wydawca, kolekcjoner i bibliofil, działacz opozycji
Odznaczenia

Jan Henryk Janusz Przewłocki (ur. 24 marca 1927 w Mordach, zm. 5 lipca 2007 w Warszawie) – polski inżynier, nauczyciel, wydawca, kolekcjoner i bibliofil, działacz opozycji demokratycznej w PRL-u.

Syn Henryka Przewłockiego (1884–1946) i Karoliny Marii Hutten-Czapskiej (1891–1967), brat Henryka M. Przewłockiego, wnuk Konstantego Przewłockiego, prawnuk Emeryka Hutten-Czapskiego i Friedricha Thuna^[1]. W czasie II wojny światowej walczył w AK. Po wojnie pracował w Instytucie Wydawniczym „Pax”. W 1951 poślubił Elżbietę Czartoryską z Konarzewa.

Współpracował z „Kulturą” paryską. Związany z opozycją demokratyczną, redaktor „Biuletynu Informacyjnego” Komitetu Obrony Robotników (redaktor rubryki pt.: „Kościół i wierni”). Internowany 13 grudnia 1981. W latach 80. był członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek.

Pod koniec 1987 był współtwórcą Archiwum Wschodniego. Później był działaczem Związku Sybiraków, po reaktywacji związku pierwszy zastępca prezesa Zarządu Głównego, i twórcą Komisji Historycznej Związku. Utworzył i redagował serię książkową „Wspomnienia Sybiraków".

Znawca starej fotografii polskiej. Stworzył niepowtarzalny, wielotysięczny zbiór fotografii polskiej arystokracji i ziemiaństwa, których fragment był prezentowany na wystawie „Wokół pałacu i dworu. Świat ocalony w kolekcji Janusza Przewłockiego” w Domu Spotkań z Historią w 2007 r.^[2] Fragment kolekcji znalazł się również w edycji książkowej wydawnictwa „Karta” pt. „Wokół dworu i pałacu. Z kolekcji Janusza Przewłockiego”^[3].

W 2006 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (w 30. rocznicę powstania KOR).

Pochowany na cmentarzu leśnym w podwarszawskich Laskach.