French
DeutschJerzy Ślaski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1926 |
|---|---|
| Data śmierci | 21 lutego 2002 |
| Miejsce spoczynku | Warszawa |
| Zawód, zajęcie | dziennikarz, pisarz |
| Odznaczenia | |
  | |
Jerzy Ślaski, ps. „Nieczuja”[1] (ur. 3 lutego 1926 w Warszawie, zm. 21 lutego 2002) – polski dziennikarz i pisarz, autor opracowań dotyczących II wojny światowej i powojennego podziemia niepodległościowego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodu Slaskich h. Grzymała. Był wychowankiem Korpusu Kadetów nr 1 Marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowie. W czasie wojny członek oddziału partyzanckiego AK Mariana Bernaciaka „Orlika”. ppor. Armii Krajowej ps. „Nieczuja”, uczestnik zbrojnej ucieczki z obozu NKWD w Skrobowie.
Po wojnie był redaktorem naczelnym „WTK” (1958-1970), „Słowa Powszechnego” (1980-1981) oraz „Polski Zbrojnej” (1990-1992) i (1992-1994), członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa od 1992 roku. Był wieloletnim członkiem władz naczelnych Stowarzyszenia PAX oraz Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[2].
Miał syna Piotra Jerzego Ślaskiego[3]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 231-2-28/29)[4].
Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej ustanowił w 2008 nagrodę im. Jerzego Ślaskiego. Jest ona nadawana „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej, publicystycznej, dydaktycznej i w innych formach działalności, mających na celu badania, utrwalanie i rozpowszechnianie wiedzy o Polskim Państwie Podziemnym, SZP-ZWZ-AK i II konspiracji niepodległościowej”[5][6].
Nagrody i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1994) „za udział w walkach w obronie Rzeczypospolitej Polskiej”[7]
- nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (1962) w dziedzinie publicystyki
- nagroda „Kierunków” (1986) za książkę „Polska walcząca”
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Polska walcząca (1939-1945), T. 1-6 w 3 wol., Warszawa 1985.
- Skrobów. Dzieje obozu NKWD dla żołnierzy AK. 1944-1945, Warszawa (wyd. 1 1990, wyd. 2 popr. i uzup. 2003).
- Polska walcząca (1939-1945), 6 cz. w 1 wol., Wyd. 2 popr. i uzup., Warszawa 1990.
- Żołnierze wyklęci, Warszawa (wyd. 1 1996, wyd. 2 2000, wyd. 3 2004).
- Polska walcząca (1939-1945) T. 1-3, Wyd. 3 rozsz., Warszawa 1999.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wystąpienie Prezydenta RP z okazji Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych. prezydent.pl, 1 marca 2012. [dostęp 2012-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-02)].
- ↑ Jerzy Śląski, „Polska walcząca”, PAX. Warszawa: 1990. ISBN 83-211-1428-8.
- ↑ Podziękowania od syna Jerzego Ślaskiego. prezydent.pl, 3 marca 2012. [dostęp 2012-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-03)].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAW ŚLASKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].
- ↑ Nagrody im. Jerzego Ślaskiego od żołnierzy Armii Krajowej. onet.pl. 28.09.2011.
- ↑ Wręczenie tegorocznej nagrody im. Jerzego Ślaskiego. nck.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].. Narodowe Centrum Kultury. 18.09.2012.
- ↑ M.P. z 1994 r. nr 25, poz. 208
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cezary Chlebowski, Jerzy Ślaski i Skrobów, „Tygodnik Solidarność”, 2004 nr 33, s. 30-31.
- Andrzej Wernic, Jerzy Ślaski – żołnierz Polskiego Państwa Podziemnego, „Przegląd Historyczno-Wojskowy, 2002 nr 2, s. 204-213.
- Wiesław Jan Wysocki, „Wojny domowej” między „utrwalaczami” a „zaplutymi karłami” ciąg dalszy...: glosa do książki Jerzego Ślaskiego ps. Nieczuja „Żołnierze wyklęci”, „Niepodległość i Pamięć”, 1997 nr 1, s. 25-34.