Jerzy Klamka (elektronik) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 30 listopada 1931 |
Data śmierci | 17 sierpnia 2023 |
Profesor nauk technicznych | |
Specjalność: mikrofalowa elektronika półprzewodnikowa, teleinformatyka | |
Alma Mater | Politechnika Warszawska (1956) |
Doktorat | 1963 |
Habilitacja | 1967 |
Profesura | 1976 |
Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki | |
Instytut badawczy | |
Uczelnia wyższa | |
Okres zatrudn. | 1969–1991 |
Pierwszy zastępca dyrektora Instytutu Technologii Elektronowej ds. badań i rozwoju (1994–1998) | |
Odznaczenia | |
Jerzy Władysław Klamka (ur. 30 listopada 1931 w Przemyślu[1], zm. 17 sierpnia 2023[2]) – polski inżynier elektronik, specjalista w zakresie mikrofalowej elektroniki półprzewodnikowej i teleinformatyki, profesor doktor habilitowany nauk technicznych[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1950)[4] i Wydział Łączności Politechniki Warszawskiej, uzyskując dyplom magistra inżyniera łączności (1956)[1]. W 1963 roku uzyskał stopień naukowy doktora (promotor Janusz Groszkowski), a w 1967 stopień doktora habilitowanego[1]. W 1976 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych[3].
W 1954 rozpoczął pracę w Zakładzie Elektroniki Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN[1]. W późniejszym okresie współtwórca Instytutu Technologii Elektronowej, w którym w latach 1994–1998 pełnił funkcję pierwszego zastępcy dyrektora ds. badań i rozwoju[1]. W latach 1969–1991 prowadził wykłady w Instytucie Radioelektroniki Politechniki Warszawskiej[1]. Wchodził w skład Sekcji Mikrofal Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN[1].
Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP)[1] i Instytutu Inżynierów Elektryków i Elektroników (IEEE)[5]. Od 2002 redaktor naczelny miesięcznika „Elektronizacja”, a w latach 2004–2018, po jego reorganizacji, miesięcznika naukowo-technicznego „Elektronika – konstrukcje, technologie, zastosowania”[1].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[2].
Monografie
[edytuj | edytuj kod]- Diody germanowe i krzemowe, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1960
- Półprzewodnikowe diody o zmiennej pojemności, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1963
- Diody mikrofalowe półprzewodnikowe, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1973
- Mikrofalowe przyrządy półprzewodnikowe, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1982
- Heterozłączowe przyrządy półprzewodnikowe na zakres mikrofal i fal milimetrowych, Agencja Lotnicza ALTAIR, Warszawa 2002
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1962)[1]
- Nagroda Państwowa II stopnia (1964, zespołowo)[1]
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)[1]
- Złota Odznaka „Za zasługi dla rozwoju przemysłu maszynowego” (1976)[1]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1978)[1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)[1]
- Srebrna Odznaka Honorowa SEP (1998)[2]
- Złota Odznaka Honorowa SEP (2007)[2]
- Złota Odznaka Honorowa SIMP (2008)[2]
- Medal im. prof. Janusza Groszkowskiego (2008)[2]
- Medal im. prof. Jana Nowackiego (2013)[2]
- Tytuł „Złoty Inżynier” (2016)[2]
- Srebrna Odznaka Honorowa NOT (2017)[2]
- Medal z okazji 100-lecia SEP (2019)[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p 90. urodziny Pana Prof. dr hab. inż. Jerzego Klamka. sep.com.pl. [dostęp 2023-11-16].
- ↑ a b c d e f g h i j Z żałobnej karty – ś.p. Jerzy Klamka. kigeit.org.pl, 22 sierpnia 2023. [dostęp 2023-11-16].
- ↑ a b Prof. dr hab. inż. Jerzy Władysław Klamka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-11-16] .
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-11-16].
- ↑ Jerzy Władysław Klamka. prabook.com. [dostęp 2023-11-16]. (ang.).