Jerzy Ustupski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Ustupski

Ustupski w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1911 Zakopane
Data i miejsce śmierci	25 października 2004 Zakopane
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Berlin 1936 wioślarstwo (dwójka podwójna) Mistrzostwa Europy złoto Berlin 1935 dwójka podwójna brąz Belgrad 1932 dwójka podwójna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Ustupski (ur. 1 kwietnia 1911 w Zakopanem, zm. 25 października 2004 tamże) – narciarz i wioślarz, brązowy medalista olimpijski.

Największe sukcesy odnosił jako wioślarz, zdobywając brązowy medal w dwójce podwójnej, z Rogerem Vereyem, na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 r. Ukończył edukację w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie i został nauczycielem wychowania fizycznego. Narciarstwo uprawiał w zakopiańskim Sekcji Narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, a po przeniesieniu się do Krakowa zaczął trenować wioślarstwo w AZS Kraków. Największe sukcesy sportowe odnosił w dwójce podwójnej z Rogerem Vereyem. Sześć razy zdobyli tytuł mistrza Polski. W 1935 roku sięgnęli po mistrzostwo Europy. Trzy lata wcześniej wywalczyli trzecie miejsce w mistrzostwach kontynentu.

Latem Jerzy Ustupski wiosłował, a zimą uprawiał narciarstwo. Był bliski udziału także w zimowych igrzyskach w Garmisch-Partenkirchen 1936, zgłoszono go do igrzysk, miał przygotowane wszystkie dokumenty, ale tuż przed wyjazdem do Niemiec, podczas obozu narciarskiego (Dolina Pięciu Stawów Polskich) miał upadek (połamał żebra) i pozostał w kraju (sztafeta, w której miał startować, zajęła 7. miejsce).

W czasie II wojny światowej działał w Armii Krajowej pod pseudonimem "Tatar"^[1], został osadzony w krakowskim więzieniu Montelupich. Miał być następnie przewieziony do obozu w Oświęcimiu, ale uciekł z transportu. Pod koniec wojny w stopniu plutonowego wziął udział w powstaniu warszawskim jako radiotelegrafista AK pod pseudonimem "Krzyś"^[2]. Po wojnie został dyrektorem Uzdrowiska Karpacz. Potem był burmistrzem Zakopanego (1948) oraz przez kilkanaście lat dyrektorem zakopiańskiego Centralnego Ośrodka Sportu. Taternik i ratownik górski. Działacz społeczny, był m.in. członkiem zakopiańskiego oddziału Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych^[1] i Związku Podhalan.

Odznaczony między innymi Krzyżem Walecznych, Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998)^[3].

Rodzinne tradycje narciarskie podtrzymywała córka Hanna – brązowa medalistka Uniwersjady w Szpindlerowym Młynie (1964) w sztafecie 3 × 5 km.

Pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (sektor L, rząd II, grób nr 27)^[4].

• Profil na stronie PKOl (pol.)
• Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.)
• Biogram na stronie "Powstańcze Biogramy"