Jessica Ennis-Hill – Wikipedia, wolna encyklopedia
Jessica Ennis podczas igrzysk olimpijskich w Londynie (2012) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 165 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Jessica Ennis-Hill (ur. 28 stycznia 1986 w Sheffield) – brytyjska lekkoatletka, wieloboistka.
Brytyjska zawodniczka to zdobywczyni tytułów mistrzyni świata, mistrzyni Europy oraz halowej mistrzyni globu. Ennis była do 2019 rekordzistką Wielkiej Brytanii w siedmioboju (6955 pkt.), a do 2015 roku w pięcioboju (4937 pkt.), aktualną w biegu na 100 metrów przez płotki (12,54), natomiast do 2016 dzierżyła również najlepsze osiągnięcie w skoku wzwyż (1,95). Jej ojciec jest z pochodzenia Jamajczykiem. W maju 2013 wyszła za swojego wieloletniego partnera, Andy'ego Hilla[1].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodową karierę zaczynała na mistrzostwach świata juniorów młodszych w kanadyjskim Sherbrooke, gdzie była piąta w siedmioboju[2]. Zajmowała ósme miejsce na mistrzostwach świata juniorów (2004)[3] oraz zdobyła mistrzostwo Europy juniorów (2005)[4] – po tym sukcesie wywalczyła w tym samym sezonie brązowy medal uniwersjady. W 2006 stanęła na najniższym stopniu podium igrzysk Wspólnoty Narodów oraz była ósma podczas mistrzostw Europy. Rywalizując w biegu na 100 metrów przez płotki zdobyła brązowy krążek młodzieżowego czempionatu Starego Kontynentu. Kilka tygodni później na mistrzostwach świata w Osace była czwarta w siedmioboju. Dzięki tym dwóm osiągnięciom na koniec sezonu wygrała plebiscyt European Athlete of the Year Trophy w kategorii wschodzącej gwiazdy lekkiej atletyki w Europie. Z powodu kontuzji nie wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. W 2009 roku na mistrzostwach świata w Berlinie zdobyła złoto. Kolejny sezon rozpoczęła od zdobycia złota halowych mistrzostw świata i poprawienia rekordu imprezy. Pod koniec lipca, w Barcelonie, została mistrzynią Europy i rekordzistką czempionatu. Na koniec 2010 zajęła drugie miejsce w plebiscycie European Athlete of the Year Trophy przegrywając jedynie z chorwacką skoczkinią wzwyż Blanką Vlašić[5]. W 2011 kontuzja kostki uniemożliwiła jej start w halowych mistrzostwach Europy, podczas których zawodniczka planowała ustanowienie halowego rekordu świata w pięcioboju[6][7]. Mistrzyni świata z 2011 oraz halowa wicemistrzyni świata z 2012. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie, latem 2012, zdobyła złoty medal. Na koniec roku 2012 wybrana została lekkoatletką Europy w plebiscycie European Athletics[8][9]. W 2013 kontuzja uniemożliwiła jej dojście do pełni formy na mistrzostwa świata i Brytyjka zrezygnowała z występu w Moskwie[10]. Sezon 2014 opuści z powodu ciąży[11]. W 2016 zdobyła srebrny medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro. W związku z wykryciem niedozwolonych substancji u Tatjany Czernowej, Jessice Ennis przyznano w 2017 roku złoty medal mistrzostw świata z Daegu[12].
Mistrzyni kraju oraz reprezentantka Wielkiej Brytanii w meczach międzypaństwowych i pucharze Europy w wielobojach lekkoatletycznych.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Rok | Impreza | Miejsce | Konkurencja | Lokata | Wynik |
---|---|---|---|---|---|
2003 | Mistrzostwa świata juniorów młodszych | Sherbrooke | siedmiobój | 5. miejsce | 5311 pkt. |
2004 | Mistrzostwa świata juniorów | Grosseto | siedmiobój | 8. miejsce | 5542 pkt. |
2004 | Igrzyska Wspólnoty Narodów juniorów | Bendigo | bieg na 100 m przez płotki | 2. miejsce | 14,50 |
2004 | Igrzyska Wspólnoty Narodów juniorów | Bendigo | skok wzwyż | 2. miejsce | 1,75 |
2005 | Mistrzostwa Europy juniorów | Kowno | siedmiobój | 1. miejsce | 5891 pkt. |
2005 | Uniwersjada | Izmir | siedmiobój | 3. miejsce | 5910 pkt. |
2006 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Melbourne | siedmiobój | 3. miejsce | 6269 pkt. |
2006 | Superliga pucharu Europy w wielobojach | Arles | siedmiobój | 4. miejsce | 6170 pkt. |
2006 | Mistrzostwa Europy | Göteborg | siedmiobój | 8. miejsce | 6287 pkt. |
2007 | Halowe mistrzostwa Europy | Birmingham | pięciobój | 6. miejsce | 4716 pkt. |
2007 | Superliga pucharu Europy w wielobojach | Szczecin | siedmiobój | 1. miejsce | 6399 pkt. |
2007 | Młodzieżowe mistrzostwa Europy | Debreczyn | bieg na 100 m przez płotki | 3. miejsce | 13,09 |
2007 | Mistrzostwa świata | Osaka | siedmiobój | 4. miejsce | 6469 pkt. |
2009 | Mistrzostwa świata | Berlin | siedmiobój | 1. miejsce | 6731 pkt. |
2010 | Halowe mistrzostwa świata | Doha | pięciobój | 1. miejsce | 4937 pkt. |
2010 | Mistrzostwa Europy | Barcelona | siedmiobój | 1. miejsce | 6823 pkt. |
2011 | Mistrzostwa świata | Daegu | siedmiobój | 1. miejsce | 6751 pkt. |
2012 | Halowe mistrzostwa świata | Stambuł | pięciobój | 2. miejsce | 4965 pkt. |
2012 | Igrzyska olimpijskie | Londyn | siedmiobój | 1. miejsce | 6955 pkt. |
2015 | Mistrzostwa świata | Pekin | siedmiobój | 1. miejsce | 6669 pkt. |
2016 | Igrzyska olimpijskie | Rio de Janeiro | siedmiobój | 2. miejsce | 6775 pkt. |
Rekordy życiowe
[edytuj | edytuj kod]Konkurencja | Wynik | Miejsce | Rok |
---|---|---|---|
Bieg na 100 metrów przez płotki | 12,54 | Londyn, Wielka Brytania | 2012 |
Bieg na 60 metrów przez płotki | 7,87 | Birmingham, Wielka Brytania | 2012 |
Skok wzwyż | 1,95 m | Desenzano del Garda, Włochy | 2007 |
Pchnięcie kulą (stadion) | 14,67 m | Daegu, Korea Południowa | 2011 |
Pchnięcie kulą (hala) | 14,79 m | Stambuł, Turcja | 2012 |
Bieg na 200 metrów | 22,83 | Götzis, Austria | 2012 |
Skok w dal (stadion) | 6,63 m | Ratingen | 2016 |
Skok w dal (hala) | 6,47 m | Birmingham | 2012 |
Rzut oszczepem | 48,33 m | Loughborough, Wielka Brytania | 2013 |
Bieg na 800 metrów | 2:07,81 | Daegu, Korea Południowa | 2011 |
Bieg na 800 metrów (hala) | 2:08,09 | Stambuł, Turcja | 2012 |
Siedmiobój | 6955 pkt. | Londyn, Wielka Brytania | 2012 |
Pięciobój (hala) | 4965 pkt. | Stambuł, Turcja | 2012 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mistrzyni olimpijska z Londynu Jessica Ennis wyszła za mąż [online], SportoweFakty.pl [dostęp 2013-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-29] (ang.).
- ↑ World Youth Championships 2003. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
- ↑ World Junior Championships 2004. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
- ↑ European Junior Championships 2005. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
- ↑ Croatia's Vlašić voted 2010 European Athlete of the Year. European Athletics. [dostęp 2010-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)]. (ang.).
- ↑ Janusz Rozum: HME w Paryżu bez Ennis. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-02-28]. (pol.).
- ↑ Jessica Ennis out of Euro Indoors with ankle injury. BBC Sport. [dostęp 2011-02-28]. (pol.).
- ↑ Jessica Ennis voted 2012 European Athlete of the Year [online], European Athletics [dostęp 2012-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-09] (ang.).
- ↑ Brytyjka Jessica Ennis Lekkoatletką Roku w Europie [online], SportoweFakty.pl [dostęp 2012-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-29] (pol.).
- ↑ MŚ: Jessica Ennis-Hill nie wystąpi w Moskwie [online], SportoweFakty.pl [dostęp 2013-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-11] (pol.).
- ↑ Jessica Ennis-Hill: Pregnant star to miss 2014 Commonwealth Games [online], BBC Sport [dostęp 2014-03-02] (ang.).
- ↑ IAAF WORLD CHAMPIONSHIPS MEDAL REALLOCATION CEREMONIES IN LONDON [online], gbrathletics [dostęp 2017-08-09] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jessica Ennis-Hill w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
- Jessica Ennis-Hill, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-27] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona internetowa zawodniczki
- More of the same for Jessica Ennis in 2011. European Athletics. [dostęp 2010-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).