Jiřina Hauková – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jiřina Hauková (ur. 27 stycznia 1919 w Přerovie, zm. 15 grudnia 2005), poetka czeska^[1][2].

Była córką Karela Hauke, wydawcy i dziennikarza lokalnej gazety w Přerov^[1]. Ukończyła tamtejsze gimnazjum, podjęła następnie studia filologiczne w zakresie anglistyki i bohemistyki w Brnie^[1]. Pracowała również w gazecie "Obzor" ("Horyzont") w Přerov. Studia, przerwane w czasie II wojny światowej, kontynuowała później na Uniwersytecie Karola w Pradze (ukończyła w 1949), tym razem w dziedzinie anglistyki i estetyki^[1]. Podjęła następnie pracę w Ministerstwie Informacji, a od 1950 zajęła się literaturą.

Jako poetka była związana z Grupą 42 (Skupina 42)^[1][2], obok m.in. Ivana Blatnego i swojego męża, znanego krytyka sztuki Jindřicha Chalupecký'ego. Po 1968 była objęta cenzorskim zakazem publikacji, jej utwory ukazywały się w drugim obiegu lub poza krajem. Była cenioną tłumaczką literatury angielskiej, m.in. Edgara Allana Poego, T.S. Eliota (Ziemia jałowa^[2]), Emily Dickinson, Johna Keatsa, Dylana Thomasa.

W 1996 wspólnie ze Zbynkiem Hejdą otrzymała nagrodę literacką im. Jaroslava Seiferta za całokształt twórczości^[1].

W 1997 została odznaczona Medalem Za zasługi I stopnia^[1].

Na język polski była tłumaczona przez Leszka Engelkinga, który blok jej wierszy włączył do swej antologii Maść przeciw poezji (Wrocław 2009).

Opublikowała tomy poezji:

• Přísluní (1943)
• Cizí pokoj (1946)
• Oheň ve sněhu (1958)
• Rozvodí času (1970)
• Spodní proudy (1988 wydanie poza Czechosłowacją, 1992 wydanie krajowe)
• Motýl a smrt (1990)
• Světlo září (1995)
• Mozaika z vedřin (1997)
• Večerní sprška

Zobacz kolekcję cytatów z poetki w Wikicytatach