Jindřich Chalupecký – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jindřich Chalupecký (ur. 12 lutego 1910 Praga; zm. 19 czerwca 1990 tamże) – znany praski krytyk literacki, historyk, teoretyk i krytyk sztuki, eseista oraz tłumacz. Był mężem czeskiej poetki Jiřiny Haukovéj. Autor manifestu założycielskiego i główny teoretyk Grupy 42 powstałej w 1942 roku.

Interesował się przede wszystkim sztuką współczesną.

Autor koncepcji wielu wystaw artystów czeskich zorganizowanych w Czechosłowacji i poza jej granicami.

Redagował pisma “Život” (1942-1943) oraz “Listy” (1947-1948).

Po jego śmierci, m.in. z inicjatywy Václava Havla została ufundowana Nagroda Jindřicha Chalupeckégo przyznawana najbardziej utalentowanym przedstawicielom czeskiej sceny artystycznej, którzy nie ukończyli jeszcze 35 roku życia.

• Cesta Jiřího Koláře, 1984
• Cestou necestou 1934–1989, 1989
• Evropa a umění, 2001
• Expresionisté, 1992
• František Janoušek, 1991
• Il surrealismo erotico Ladislav Novák, 1974
• Intelektuál za socialismu, 1949
• Kultura a lid, 1947
• Na hranicích umění, 1987
• Nové umění v Čechách, 1985
• O dada, surrealismu a českém umění, 1977
• Obhajoba umění 1934–1948, 1988
• Podobizna umělce v moderním věku: Duchampsovské meditace, 1982 (2 díly)
• Poezie a politika, 1984
• Richard Weiner, 1947
• Smysl moderního umění, 1944
• Svět, v němž žijeme, 1940
• Tíha doby, 1997
• Úděl umělce, 1998
• Umění dnes, 1966
• V. Jakovlev, 1976
• Veliká příležitost: Poznámky k reorganizaci českého výtvarnictví, 1946

W Polsce jego teksty drukowała „Literatura na Świecie”.

• Order Tomáša Garrigue Masaryka III Klasy – CSRF, 1991, pośmiertnie^[1][2]

Leszek Engelking, Codzienność i mit. Poetyka, programy i historia Grupy 42 w kontekstach dwudziestowiecznej awangardy i postawangardy, Łódź 2005 Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego ISBN 83-7171-826-8