Joanna Rostocka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Joanna Rostocka, z domu Melentowicz (ur. 2 grudnia 1924 w Warszawie, zm. 22 grudnia 2001 tamże) – polska prezenterka telewizyjna, dziennikarka.

Grób Joanny Rostockiej

Podczas powstania warszawskiego była sanitariuszką w szpitalu przy ul. Śliskiej 51^[1]. Absolwentka warszawskiej Wyższej Szkoły Służby Zagranicznej.

Była długoletnim sekretarzem Redakcji Teleturniejów TVP. W latach 60. występowała jako asystentka prezenterów w niemal wszystkich teleturniejach, jak np. Drzewko mądrości, Śladami Pitagorasa, 20 pytań, Kółko i krzyżyk, Wielka gra lub – niekiedy – jako samodzielna prezenterka Parada kłamców i blagierów oraz niektórych programów jednorazowych.

Po emigracji Ryszarda Serafinowicza samodzielnie prowadziła Wielką grę od 1969 do 1973, kiedy to jej miejsce zajął Janusz Budzyński. Głośnym echem odbiło się zwolnienie jej z pracy przez Macieja Szczepańskiego po tym, jak w prowadzonym przez siebie teleturnieju Wielka gra wystąpiła na antenie z wisiorkiem, który ponoć przypominał krzyż^[2][3].

Joanna Rostocka zagrała samą siebie, czyli prowadzącą teleturniej Wielka gra w serialu Najważniejszy dzień życia z 1974 roku (odc. 2, pt. Gra)^[4].

Była żoną inż. Aleksandra Mariana Rostockiego (1922–1979)^[5], znawcy motoryzacji i dziennikarza motoryzacyjnego. Miała jednego syna.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kw. T, rząd 2, grób 16)^[6].

• Ogrody wspomnień: Joanna Rostocka
• WP Teleshow: Joanna Rostocka