Jodek litu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jodek litu
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

LiI

Masa molowa

133,85 g/mol

Wygląd

biały[1] do beżowego, bezwonny proszek[2] lub białe, sześcienne kryształy; higroskopijny[3]

Identyfikacja
Numer CAS

10377-51-2
17023-24-4 (monohydrat)
17023-25-5 (dihydrat)
7790-22-9 (trihydrat)

PubChem

66321

Podobne związki
Inne aniony

LiF, LiCl, LiBr

Inne kationy

NaI, KI, RbI, CsI

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Jodek litu, LiI – nieorganiczny związek chemiczny, sól litowa kwasu jodowodorowego.

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Jodek litu może być otrzymywany poprzez reakcję kwasu jodowodorowego z wodorotlenkiem litu[1][6]:

LiOH + HI → LiI + H2O

lub roztworem węglanu litu[1][6]:

Li2CO3 + 2HI → 2LiI + H2O + CO2

Otrzymaną sól poddaje się następnie rekrystalizacji[6].

Inną metodą otrzymywania, choć rzadziej stosowaną ze względu na wyższe koszty, jest reakcja litu z jodem[6]:

2Li + I2 → 2 LiI

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Jodek litu tworzy białe sześcienne kryształy. Rozpuszczalność w wodzie znacząco wzrasta w gorącej wodzie.

Trihydrat jodku litu jest żółtym (z powodu uwalniania jodu w kontakcie z powietrzem), higroskopijnym ciałem stałym tworzącym heksagonalne kryształy. W 73 °C traci jedną cząsteczkę wody z sieci krystalicznej stając się dihydratem, który następnie w 80 °C traci kolejną cząsteczkę wody, a w 130 °C staje się bezwodny.

Właściwości termochemiczne

[edytuj | edytuj kod]
[1] LiI LiI(aq) LiI·H2O LiI·2H2O LiI·3H2O jednostka
ΔHof -64,63 -79,75 -141,09 -212,81 -284,93 kcal/mol
ΔGof -64,60 -82,40 -127,00 -186,50
So  20,74 29,80 29,40 44,0 cal/mol·K
Cp -12,20 -17,60

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jodek litu jest używany w fotografice, a jego roztwór wodny jako absorbent w chłodzeniu[1]. Stosowany jest także jako elektrolit w bateriach, które ze względu na długą żywotność i niezawodność mają zastosowanie medyczne, m.in. w rozrusznikach serca[7].

Zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

Jodek litu ma działanie neurotoksyczne i nefrotoksyczne[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2003, s. 503–505. ISBN 0-07-049439-8.
  2. Lithium iodide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 494913 [dostęp 2010-07-30] (niem. • ang.).
  3. a b c d e f David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  4. a b c Jodek litu. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2013-03-24]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  5. a b Lithium iodide (nr 450952) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  6. a b c d Lithium compounds: lithium iodide. WebElements. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  7. R.J.D. Tilley: Principles and Applications of Chemical Defects. 1998, s. 110. ISBN 0-7487-3978-5.
  8. Lithium iodide. Haz-Map. [dostęp 2010-08-20]. (ang.).