Juan Álvarez – Wikipedia, wolna encyklopedia

Juan Nepomuceno Álvarez Hurtado (ur. 1790, zm. 1867^[1]) – meksykański wojskowy (generał)^[2] i polityk.

Był Indianinem^[3], aktywnym członkiem stronnictwa liberalnego. Brał udział w wojnie o niepodległość, walczył również interwentami francuskimi w 1838, a także z wojskami amerykańskimi w 1847^[4]. Przystąpił do zawiązanego w stanie Guerrero spisku mającego na celu obalenie prezydenta Santa Anny^[5]. 1 marca 1854 w należącej do niego hacjendzie ogłoszono plan ayutlański, w którym zapisano ustąpienie głowy państwa i zwołanie nadzwyczajnego Kongresu Konstytucyjnego, którego zadaniem byłoby uchwalenie nowej ustawy zasadniczej. Został mianowany naczelnym dowódcą Armii Przywrócenia Wolności, zbrojnego ramienia opozycjonistów. Początkowo pokonany przez siły rządowe (kwiecień 1854), rozpoczął działania o charakterze partyzanckim^[6]. Gdy na wiosnę 1855, dzięki pozyskaniu nowych funduszy przez opozycję, stało się możliwe przejście przez nią do ofensywy wzywał do wszczynania buntów przeciwko rządowi na terenie całego kraju^[7][8]. Po zwycięstwie zwolenników Planu z Ayutli, został, 4 października 1855, wybrany tymczasowym prezydentem kraju^[9]. W skład jego gabinetu weszli przede wszystkim przedstawiciele radykalnego skrzydła liberałów. Podjął on między innymi decyzję o likwidacji tradycyjnych przywilejów Kościoła katolickiego i generalicji, zwołał także Kongres Konstytucyjny^[10]. 11 grudnia 1855 został zmuszony do ustąpienia^[11].