Miguel de la Madrid – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Miguel de la Madrid Hurtado

Data i miejsce urodzenia	12 grudnia 1934 Colima
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 2012 Meksyk
Prezydent Meksyku
Okres	od 1 grudnia 1982 do 30 listopada 1988
Przynależność polityczna	Partia Rewolucyjno-Instytucjonalna
Poprzednik	José López Portillo
Następca	Carlos Salinas
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Miguel de la Madrid Hurtado (ur. 12 grudnia 1934 w Colimie, zm. 1 kwietnia 2012 w Meksyku) – prezydent Meksyku w latach 1982-1988.

Madrid ukończył prawo na Universidad Nacional Autónoma de México (UNAM) w mieście Meksyk w 1957. W 1965 uzyskał dyplom Uniwersytetu Harvarda w zakresie administracji publicznej. Później pracował dla Narodowego Banku Handlu Zagranicznego i Banku Meksyku a od 1968 wykładał prawo na UNAM.

Członkiem rządzącej w autokratyczny sposób krajem Partii Rewolucyjno-Instytucjonalnej (PRI) był od 1963. Jego pierwszym rządowym stanowiskiem była praca w ministerstwie skarbu (1965). W latach 1970–1972 pracował dla państwowego koncernu naftowego Pemex (Petróleos Mexicanos). Potem pełnił szereg funkcji w administracji rządowej. W latach 1976–1982 w gabinecie prezydenta José Lópeza Portilla odpowiadał za planowanie budżetowe. Był też głównym autorem nieudanego planu rozwoju gospodarczego kraju opartego na wpływach z eksportu ropy naftowej, który zakończył się pogrążeniem kraju w spirali zadłużenia.

Jako prezydent dał się poznać w roli sprzymierzeńca „wielkiego biznesu”. Starał się walczyć z korupcją oraz ukrócić władzę związków zawodowych. W polityce zagranicznej kreował Meksyk na bardziej niezależną „siłę polityczną” w rejonie (niepodległą w stosunku do USA).