Julian Babula – Wikipedia, wolna encyklopedia

Julian Babula

pułkownik
Data urodzenia	17 kwietnia 1936
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 2012 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	73 pułk zmechanizowany 73 pułk czołgów średnich 75 pułk zmechanizowany 15 Dywizja Zmechanizowana 35 pułk czołgów średnich Sztab Generalny
Stanowiska	szef sztabu pułku szef wydziału operacyjnego dowódca pułku czołgów zastępca szefa Zarządu VII SG
Późniejsza praca	rektor Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa i Ochrony
Odznaczenia

Julian Babula (ur. 17 kwietnia 1936 w Przyłęku, zm. 5 grudnia 2012 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, profesor doktor habilitowany nauk wojskowych.

Wstąpił w szeregi Wojska Polskiego jesienią 1954 i został skierowany do Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 2 w Jeleniej Górze^[1]. Po jej rozformowaniu w 1955 przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych w Poznaniu. W 1957 ukończył Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Przez kolejnych dziewięć lat pełnił zawodową służbę wojskową w 73 pułku zmechanizowanym i 73 pułk czołgów średnich w Gubinie na stanowiskach dowódcy plutonu i kompanii czołgów^[2]. W latach 1966–1969 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie^[3].

Od 1969 do 1995 pełnił służbę w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie na różnych stanowiskach w zarządach operacyjnym i mobilizacyjnym^[2]. W latach 1969–1972 i 1976-1980 w Zarządzie I Operacyjnym na stanowiskach oficera Oddziału I Planowania Ogólnego i oficera Oddziału II Planowania Operacyjnego, natomiast w latach 1981-1995 w Zarządzie X (wcześniej - VII) Mobilizacji i Uzupełnień na stanowiskach szefa Oddziału I Planowania Mobilizacyjnego i zastępcy szefa zarządu. W 1990 otrzymał medal i dyplom „Zasłużony pracownik Sztabu Generalnego WP”.

W czasie służby w SG WP odbył praktyki dowódcze w latach 1972–1976 na stanowiskach: szefa sztabu 75 pułku zmechanizowanego w Bartoszycach, szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 15 Dywizji Zmechanizowanej im. Gwardii Ludowej w Olsztynie (1972–1974) i dowódcy 35 pułku czołgów średnich w Ostródzie (1974-76).

W 2012 założyciel i rektor Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa i Ochrony im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Był nauczycielem akademickim Prywatnej Wyższej Szkoły Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie^[4].

Członek Polskiej Akademii Nauk, Rady Wydziału Strategiczno-Obronnego Akademii Obrony Narodowej i Zarządu Głównego Towarzystwa Wiedzy Obronnej^[3].

Pochowany na cmentarzu w Marysinie Wawerskim przy ul. Korkowej.

• Ćwierć wieku w Sztabie Generalnym WP 1969-1995. Wspomnienia i refleksje, Wydawnictwo Comandor, Warszawa 2004, ISBN 83-88329-77-4.
• Wojsko Polskie 1945-1989. Próba analizy operacyjnej.
• Systemy mobilizacyjne sił zbrojnych.
• Założenia operacyjne i techniczne oraz przebieg i efekty rakietyzacji wojsk lądowych w latach 1960–1985. Relacja, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 1 (234), Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2011.
• Wpływ geograficzno-fizycznych właściwości nadmorskiego kierunku operacyjnego na koncepcję działania Frontu Polskiego, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3 (236), Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2011.
• Służba pułkownika Kuklińskiego w Sztabie Generalnym WP. Refleksje, pytania i wątpliwości, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 1 (239), Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2012.

• Julian Babula: Wojsko Polskie 1945-1989. Próba analizy operacyjnej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08755-5. Brak numerów stron w książce
• nekrolog w Gazecie Wyborczej
• Franciszek Puchała. Pro Memoria. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. Nr 1 (243), s. 228-230, 2013. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1648-6281.