Karabin Lantan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lantan

7-mm karabinek Lantan (model 01)
Państwo	Polska
Rodzaj	karabin szturmowy
Historia
Prototypy	1976 – 1980
Wyprodukowano	2
Dane techniczne
Kaliber	7 mm
Nabój	7 × 41 mm
Magazynek	30 nab.
Wymiary
Długość	1005 mm
Długość lufy	445 mm
Masa
broni	5,9 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	770 m/s
Energia pocz. pocisku	2200 J
Szybkostrzelność teoretyczna	450 strz./min
Multimedia w Wikimedia Commons

Lantan – kryptonim programu którego celem było opracowanie systemu broni kalibru 7 × 41 mm.

W latach 1973 – 1975 w Wojskowej Akademii Technicznej prowadzono w ramach programu "Marszyt" prace nad nowym nabojem pośrednim o charakterystykach lepszych od standardowego w państwach Układu Warszawskiego naboju 7,62 x 39 mm wz. 43. Efektem tych prac był nabój 7 x 41 mm.

W czerwcu 1976 roku rozpoczęto prace nad programem "Lantan" którego celem miało być opracowanie systemu broni składającego się z karabinu szturmowego (karabinek samoczynny z kolbą stałą – kb), karabinu szturmowego z kolbą składaną (karabinek desantowy – kbd), karabinu wyborowego (kbw), ręcznego karabinu maszynowego (rkm), pokładowego karabinu maszynowego z zasilaniem taśmowym (rkp) i ciężkiego karabinu maszynowego (ckm). Głównym koordynatorem i wykonawcą prac w ramach programu "Lantan" miały być Zakłady Metalowe "Łucznik" w Radomiu. Poza ZM "łucznik" w program zaangażowane były Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie, Wojskowy Instytut Techniki i Uzbrojenia w Zielonce OBR Skarżysko oraz Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie.

Początkowo zakładano ze nowe wzory broni będą zasilane amunicją bezłuskową, ale ostatecznie zdecydowano się na zastosowanie naboju 7 x 41 mm.

Karabin szturmowy Lantan został skonstruowany przez inż. Antoniego Szymańskiego i inż. Ernesta Durasiewicza. Rysunki wykonawcze nowej broni zostały ukończone 8 grudnia 1977 roku.

Na podstawie rysunków wykonawczych wykonano dwa prototypy. Ich badanie trwało do trzeciego kwartału 1980 roku. Badania potwierdziły wysokie parametry naboju 7 x 41 mm i strzelającego nim karabinu, ale koszty wprowadzenia nowej, niestandardowej amunicji zostały uznane za zbyt wysokie. Dlatego po zakończeniu prób karabinu program Lantan został wstrzymany. Projektowanie innych broni kalibru 7 x 41 mm zostało wstrzymane na etapie rysunków konstrukcyjnych.

Karabin Lantan był indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta na wykorzystaniu energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy. Ryglowanie przez obrót zamka w lewo (dwa rygle). Mechanizm spustowy umożliwiał strzelanie ogniem pojedynczym i seriami. Przełącznik rodzaju ognia pełniący także rolę bezpiecznika po lewej stronie komory zamkowej. Zasilanie z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi. Otwarte przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego (ze szczerbiną). Przyrządy celownicze wyposażone w trytowe źródła światła (do strzelań nocnych). Kolba drewniana, stała. Łoże z tworzywa sztucznego. Lufa zakończona szczelinowym tłumikiem płomieni.

• ZbigniewZ. Gwóźdź ZbigniewZ., PiotrP. Zarzycki PiotrP., Polskie konstrukcje broni strzeleckiej, Warszawa: SIGMA NOT, 1993, ISBN 83-85001-69-7, OCLC 69498863 . Brak numerów stron w książce
• Zbigniew Gwóźdź, System "Lantan", Komandos 2/96. ISSN 0867-8669