PGN-60 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Zakłady Mechaniczne Dezamet |
Przeznaczenie | |
Dane techniczne | |
Długość | 400 mm |
Średnica | 68 mm[1] |
Masa | 566 g |
Materiał wybuchowy | 230 g |
Liczba odłamków | zasięg odłamka na płaskim terenie to 50 m a np. zabudowanym 10 m |
Przebijalność pancerza | około 200 mm[1] |
Użytkownicy | |
Wojsko Polskie, Wietkong |
PGN-60 – polski, przeciwpancerny (kumulacyjny) granat nasadkowy[1].
Granat został opracowany w Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia[1]. Granaty PGN-60 są miotane przy pomocy kbkg wz. 1960 i kbkg wz. 1960/72[1]. Przy użyciu naboju miotającego UNM wz. 1943/60 uzyskują prędkość początkową 60 m/s i zasięg 100 m[1].
Przeznaczony do niszczenia opancerzonych pojazdów bojowych, oraz schronów i innych umocnień polowych[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.