Karol I Dobry – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karol I Dobry

Hrabia Flandrii
Okres	od 17 lipca 1119 do 2 marca 1127
Poprzednik	Baldwin VII Hapkin
Następca	Wilhelm Clito
Dane biograficzne
Dynastia	Estrydsenidzi
Data urodzenia	ok. 1083
Data i miejsce śmierci	2 marca 1127 Brugia
Ojciec	Kanut IV Święty
Matka	Adelajda Flandryjska
Żona	Małgorzata de Clermont

Błogosławiony
Karol Dobry

Data urodzenia	1080–1086
Data śmierci	2 marca 1127
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1883 Rzym przez Leona XIII
Wspomnienie	2 marca
Multimedia w Wikimedia Commons

Karol I Dobry (ur. 1080–1086, zm. 2 marca 1127) – hrabia Flandrii, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Karol urodził się ok. 1083 roku, jako syn Kanuta IV Świętego, króla Danii i Adelajdy, córki hrabiego Roberta I.

Ojciec Karola został zamordowany w 1086 r. Po tym wydarzeniu, Karol wraz z matką, uciekli z Danii i udali się do Flandrii. Następne lata Karol spędził na dworze swojego dziadka Roberta I i wuja Roberta II. W 1092 r. jego matka wyjechała do południowej Italii, gdzie poślubiła księcia Apulii, Rogera Borsę.
W 1096 r. Karol towarzyszył swojemu wujowi podczas I krucjaty. Po powrocie brał udział w walkach z Anglikami.
W 1111 r. zmarł Robert II i nowym hrabią został jego syn, a cioteczny brat Karola, Baldwin VII Hapkin. Karol, wiele lat odeń starszy, stał się jednym z jego najbliższych doradców. Baldwin odwdzięczył mu się aranżując w 1118 r. jego małżeństwo z Małgorzatą de Clermont, córką hrabiego Renalda II de Clermont i Adeli de Vermandois.

We wrześniu 1118 Baldwin VII został ciężko ranny podczas wojny z królem Anglii Henrykiem I, popierając sprawę pretendenta, Wilhelma Clito. Baldwin nie posiadający własnych dzieci wyznaczył Karola jako swojego następcę. W 1119 r. zmarł z ran odniesionych w bitwie. Karol został hrabią, ale temu wyborowi sprzeciwiła się wdowa po Robercie II, Klemencja Burgundzka, która poparła innego krewniaka swojego zmarłego syna, Wilhelma z Ypres. Karol przezwyciężył jednak wszystkie przeszkody i utwierdził swoją władzę nad Flandrią.

Karol po objęciu władzy nad Flandrią wycofał się z popierania sprawy Wilhelma Clito.
Nie poparł go także podczas jego drugiej rebelii w 1123 r. Karol rządził swoim hrabstwem w sposób pokojowy. Zyskał szacunek i popularność dzięki swojej uprzejmości i szczodrości względem ubogich. Podczas klęski głodu w latach 1126–1127 osobiście nadzorował dystrybucję chleba. Przeciwdziałał również ukrywaniu zboża i sprzedawaniu go później po zawyżonych cenach.
Te działania spowodowały, że ludzie zamieszani w ten proceder zdecydowali się zamordować Karola, co nastąpiło 2 marca 1127 r. w kościele św. Donatiana w Brugii.

Po śmierci Karola hrabią Flandrii został Wilhelm Clito.

Zabójstwo popularnego hrabiego potraktowano jako wielki skandal. Rychło Karol zaczął być czczony jako święty i męczennik.
W 1883 r. został beatyfikowany przez papieża Leona XIII.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 2 marca.

W ikonografii bł. Karol przedstawiany jest w stroju królewskim. Atrybutem jego jest korona^[1].

• Karol III Dobry
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego