Władcy Flandrii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tytuł hrabiów Flandrii został ustanowiony w roku 862 przez króla Karola II Łysego, pierwszym hrabią flandryjskim został Baldwin I Żelazne Ramię, jest on tym samym założycielem dynastii flandryjskiej.

#	Imię		Lata życia		Czas rządów		Rodzice
			Urodzony	Zmarł	Od	Do
1	Baldwin I Żelazne Ramię		?	879 Arras	862	879	Odakar ?
2	Baldwin II Łysy		ok. 865	10 września 918	879	10 września 918	Baldwin I Żelazne Ramię Judyta
3	Arnulf I Wielki		ok. 893/9	27 marca 964	10 września 918	27 marca 965	Baldwin II Łysy Aelfthryth
4	Baldwin III[1]		ok. 940	1 stycznia 962	958	1 stycznia 962	Arnulf I Wielki Adela z Vermandois
5	Arnulf II Młodszy		ok. 961	30 marca 987 Gandawa	27 marca 965	30 marca 987	Baldwin III Matylda Saska
6	Baldwin IV Brodaty		980	30 maja 1035	30 marca 987	30 maja 1035	Arnulf II Młodszy Rozala Włoska
7	Baldwin V		ok. 1012 Arras	1 września 1067 Lille	30 maja 1035	1 września 1067	Baldwin IV Brodaty Otgiva
8	Baldwin VI		ok. 1030	17 lipca 1070	1 września 1067	17 lipca 1070	Baldwin V Adelajda Francuska
9	Arnulf III Nieszczęśliwy		1054	22 lutego 1071 Bavinchove	17 lipca 1070	22 lutego 1071	Baldwin VI Rychilda z Hainaut

• 1071–1093: Robert I Fryzyjski, stryj Arnulfa III, który odebrał hrabstwo Arnulfowi i jego bratu Baldwin II z Hainaut, hrabiemu Hainaut
• 1093–1111: Robert II Jerozolimski
• 1111–1119: Baldwin VII Hapkin

• 1119–1127: Karol I Dobry, syn Adeli, córki Roberta I i żony Kanuta Świętego, króla Danii, wyznaczony przez Baldwina VII na następcę

• 1127–1128: Wilhelm Clito, syn Roberta II Krótkoudego, księcia Normandii, mianowany przez Ludwika VI, króla Francji, hrabią Flandrii

• 1128–1168: Thierry Alzacki, syn Gertrudy, córki Roberta I i Teodoryka II Mężnego, księcia Lotaryngii
• 1168–1191: Filip Alzacki
• 1191–1194: Małgorzata I Alzacka

• 1191–1194: Baldwin VIII
• 1194–1205: Baldwin IX, władca Cesarstwa Łacińskiego w Konstantynopolu
• 1205–1244: Joanna Flandryjska
  • 1212–1233: Ferdynand Portugalski
  • 1237–1244: Tomasz II z Piemontu
• 1244–1278: Małgorzata II Flandryjska
• 1247–1251: Wilhelm III de Dampierre, koregent

• 1278–1304: Gwidon de Dampierre
• 1304–1322: Robert III Flandryjski
• 1322–1346: Ludwik I de Nevers
• 1346–1384: Ludwik II de Male
• 1384–1405: Małgorzata III Flandryjska
  • 1384–1404: Filip II Śmiały, również książę Burgundii

• 1405–1419: Jan bez Trwogi, również książę Burgundii
• 1419–1467: Filip III Dobry, również książę Burgundii
• 1467–1477: Karol II Zuchwały, również książę Burgundii
• 1477–1482: Maria I

• 1482–1506: Filip IV Piękny
• 1506–1556: Karol III
• 1556–1598: Filip V
• 1598–1621: Izabela Klara Eugenia Habsburg i Albrecht VII Habsburg
• 1621–1665: Filip VI
• 1665–1700: Karol IV

• 1700–1713: Filip VII

• 1713–1740: Karol V

• 1740–1780: Maria II
• 1780–1790: Józef I
• 1790–1792: Leopold I
• 1792–1795: Franciszek I

W 1795 Flandria została wcielona do Francji. W latach 1815–1830 wchodziła w skład Królestwa Zjednoczonych Niderlandów. Od 1830 jest częścią Królestwa Belgii.

W Belgii tytuły hrabiów Flandrii nosili młodsi synowie panujących monarchów:

I kreacja

• 1840–1905: Filip Koburg, młodszy syn Leopolda I
• 1905–1909: Albert Koburg

II kreacja

• 1910–1983: Karol Koburg, młodszy syn Alberta I