Kazimierz Świderski – Wikipedia, wolna encyklopedia
podpułkownik artylerii | |
Data i miejsce urodzenia | 3 marca 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | ok. 1915–1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Kazimierz Świderski (ur. 3 marca 1893 w Putiatyńcach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Jana i Malwiny z Billików. Wstąpił do związku strzeleckiego Strzelec. Walczył w szeregach I Brygady Legionów Polskich. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1920 służył w 12 pułku artylerii polowej[1].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 319. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 12 pułk artylerii polowej[2]. W 1924 roku został przeniesiony do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie[3]. W lipcu 1926 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy 1 baterii samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwlotniczej nr 6[4].
Później został dowódcą baterii szkolnej Szkoły Podchorążych Artylerii w Rembertowie. 17 stycznia 1933 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. W czerwcu 1933 roku został przeniesiony z Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie do 26 pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6]. Od listopada 1935 roku do września 1939 roku pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii[7]. W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej nr 4[1].
Kazimierz Świderski był żonaty. Miał syna Andrzeja[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[8]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[9]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej (pośmiertnie, 1 stycznia 1986)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 638.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 708, 743.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 14 lipca 1926 roku, s. 216.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 134.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 467.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.