Kazimierz Alchimowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Alchimowicz

Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1840 Dziembrów
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1916 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie (kw. 172-III-22)
Zawód, zajęcie	malarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Alchimowicz (ur. 20 grudnia 1840 w Dziembrowie, zm. 31 grudnia 1916 w Warszawie) – polski malarz^[1] i rzeźbiarz. Był starszym bratem malarza Hiacynta Alchimowicza (1841–1897).

Wychowywał się i ukończył szkołę w Wilnie^[2], a następnie pracował jako zarządca majątku ziemskiego pod Kijowem. W 1863 walczył w powstaniu styczniowym na Litwie, za co został zesłany za Ural do Wierchutorii, gdzie zaczął rysować.

Około roku 1869 wrócił do Warszawy. Uczył się w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona pod patronatem Akademii Petersburskiej. Jego prace szkolne były dwukrotnie nagradzane przez Akademię srebrnym medalem. W latach 1873–1875 studiował w Monachium pod kierunkiem Alexandra Wagnera (w połowie października 1873 r. zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych - Malklasse)^[3]. Od 1876 do 1877 przebywał we Francji, wystawiając swoje prace w Salonie Paryskim, a także w Gandawie. W 1877 przez krótki czas pełnił funkcję kierownika pracowni ozdób artystycznych w Fontainebleau, ale zrezygnował i w tym samym roku zamieszkał na stałe w Warszawie. W 1880 otworzył tam swoją pracownię. Od 1890 uczył rysunku w prywatnej szkole malarstwa i rzeźby Bronisławy Poświkowej.

Zmarł 31 grudnia 1916^[2] w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 172-3-24)^[4].

Alchimowicz był malarzem historycznym i rodzajowym, pod wpływem Wojciecha Gersona i Aleksandra Lessera. Malował późnoromantyczne pejzaże Wileńszczyzny, Tatr i Francji oraz obrazy z litewskimi wątkami historycznymi i legendarnymi. Malował również portrety, obrazy i polichromie o tematyce religijnej, tworzył rzeźby z gliny i drewna^[5]. Zajmował się także malarstwem na porcelanie i fajansie oraz malarstwem ściennym^[6] [7] .

Swoje prace wystawiał w Krakowie (1873–1902), Warszawie (1874–1912), Paryżu (1881–1900), Wiedniu (1882, Międzynarodowa Wystawa Sztuki), Wilnie (1888-1915), Odessie i Monachium^[5].

Został dwukrotnie nagrodzony za obraz Pogrzeb Gedymina (1888, Kraków, Muzeum Narodowe).

Sławę zyskał tworząc obrazy i ilustracje do poematu „Pan Tadeusz“ Adama Mickiewicza^[5][8] , wydanego w 1898^[9][10][11].

W latach 1908–1910 stworzył polichromię zdobiącą wnętrze kościoła w sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Starej Błotnicy. Inne jego dzieła o tematyce religijnej to m.in. obrazy Najświętsza Maria Panna dla kościoła w Zakopanem i Święta Trójca dla katedry w Lublinie.

Jego prace cieszyły się ogromną popularnością zarówno w kraju, jak i za granicą. Duży zbiór prac Alchimowicza znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie.

• PiotrP. Czartoryski-Sziler PiotrP., Kazimierz Alchimowicz - powstaniec i malarz, „Nasz Dziennik” (196 (3517)), 23 sierpnia 2009 [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] .
• Malarstwo historyczne - Kazimierz Alchimowicz. Kraków wczoraj i dziś. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-06)].
• Kazimierz Alchimowicz [online], Artyzm [dostęp 2024-07-17] .
• Desa-Unicum, K. Alchimowicz. DESA. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-08)].
• H. Pieńkowski. Kazimierz Alchimowicz. „Tygodnik Ilustrowany”. 2, s. 26, 13 stycznia 1917. [dostęp 2013-03-14]. 
• Jan Kiełkowski: Alchimowicz Kazimierz. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 12. ISBN 978-83-61050-89-6.

• Twórczość Kazimierza Alchimowicza
• Kazimierz Alchimowicz, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-15].

• Mieczysław Treter, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 55–56. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0