Kazimierz Bogacz (geolog) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Bogacz
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1926
Sanok

Data śmierci

29 kwietnia 1979

Przyczyna śmierci

wypadek samochodowy

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

geolog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doc. dr inż.

Edukacja

I Państwowa Szkoła Męska Stopnia Podstawowego i Licealnego

Uczelnia

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Wydział

Geologiczno-Mierniczy

Stanowisko

prodziekan, kierownik zakładu

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Złota Odznaka ZNP

Kazimierz Bogacz (ur. 4 marca 1926 w Sanoku, zm. 29 kwietnia 1979) – docent doktor inżynier, geolog, wykładowca akademicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 marca 1926 w Sanoku. Był synem oficera Wojska Polskiego Andrzeja Bogacza i Zofii Barbary z domu Bezucha (córka sędziego Augusta Bezuchy, siostra m.in. oficerów Wojska Polskiego – Jana i Zygmunta)[1]. Lata młodości spędził na wschodnich kresach II Rzeczypospolitej (Kobryń, Baranowicze) w związku ze służbą ojca. Po kilku pierwszych latach II wojny światowej i trwającej okupacji niemieckiej powrócił do rodzinnego miasta. Pracował w przedsiębiorstwie niemieckim „Karpathen Öl” jako pomocnik wiertacza i jednocześnie kształcił się: na tajnych kompletach oraz przez dwa lata w sanockiej Polnische Öffentliche Handelsschule. Po zakończeniu wojny w 1946 zdał maturę w I Państwowej Szkole Męskiej Stopnia Podstawowego i Licealnego w klasie o profilu matematyczno-fizycznym[2]. Następnie podjął studia matematyki na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po roku przeniósł się na Wydział Geologiczno-Mierniczy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (wraz z nim rozpoczęli studia jego koledzy szkolni z Sanoka, Łucjan Rudzik i Stanisław Węcławik). Jeszcze jako student, w 1950 podjął pracę naukową w AGH, którą zaproponował mu prof. Henryk Świdziński. Studia ukończył w 1952 z tytułem inżyniera geologa i magistra nauk technicznych. Został asystentem w 1950, starszym asystentem w 1953, następnie adiunktem w latach 1958–1968, w 1965 obronił doktorat, w 1968 został docentem w Katedrze Geologii, a później w Instytucie Geologii Regionalnej i Złóż Węgli Akademii Górniczo-Hutniczej. W sferze dydaktycznej uczelni AGH był prodziekanem Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego w latach 1969–1972, a po śmierci prof. Świdzińskiego od 1969 był kierownikiem Zakładu Tektoniki i Zdjęć Geologicznych w ramach tego wydziału.

Jako geolog badał różne tereny, w tym Karpaty, Beskid Niski, Gorce, Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki, okolice Krakowa. Jego badania były pomocne przy poszukiwaniach rud metali nieżelaznych, poszukiwaniem i dokumentacji zasobów wód słodkich i mineralnych oraz do opracowań w zakresie górnictwa oraz budownictwa wodnego i lądowego. Opublikował ok. 40 prac naukowych.

Zasiadał w Radzie Zakładowej ZNP oraz był członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego[3]. Działał w tworzeniu Domu Spokojnej Starości.

Tablica nagrobna Kazimierza Bogacza

Zamieszkiwał przy ulicy Szlak 18/13 w Krakowie[4]. Zginął w wypadku samochodowym 29 kwietnia 1979[5]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera P, rząd 1, miejsce 21, 22)[5].

Jego kolegą szkolnym z Sanoka, studenckim w Krakowie oraz współpracownikiem naukowym na AGH (m.in. razem publikowali) był Stanisław Węcławik, który rok po śmierci Kazimierza Bogacza, w publikacji Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku) z 1980 opublikował artykuł pt. Kazimierz Bogacz (1926–1979). Wspomnienia pośmiertne, stanowiący jego biogram[6]. W 1984 ukazała się osobna publikacja pt. Kazimierz Bogacz (1926-1979) autorstwa Stanisława Węcławika[7].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Budowa geologiczna północnego obrzeżenia Rowu Krzeszowickiego (1967)
  • Przewodnik geologiczny po zachodnich Karpatach fliszowych (1969, współautorzy: Jerzy Chrząstowski, Andrzej Radomski)
  • Wody mineralne województwa krakowskiego (1974)
  • Problemy tektoniki północno-wschodniego obrzeżenia Górnośląskiego Zagłębia Węglowego. Materiały konferencji terenowej. Czatkowice 15-16 października 1977 (1977)
  • Atlas miejskiego województwa krakowskiego (1979, współautorzy: Kazimierz Trafas, Mieczysław Klimaszewski)
  • Karpaty fliszowe między Olzą a Dunajcem: przewodnik geologiczny (1979, współautor: Rafał Unrug)
  • Budowa geologiczna miejskiego województwa krakowskiego (1980)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]