Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku
Liceum Ogólnokształcące
Technikum
Zasadnicza Szkoła Zawodowa
Szkoła Policealna
Ilustracja
Widok od ul. Jana III Sobieskiego
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sanok

Adres

ul. Jana III Sobieskiego 23
38–500 Sanok

Data założenia

1 września 1925

Patron

Karol Adamiecki

Liczba uczniów

750

Dyrektor

Renata Gromek[1]

Wicedyrektorzy

Alina Lipka

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku”
Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku”
Ziemia49°33′50,6″N 22°12′21,0″E/49,564056 22,205833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Poprzednia siedziba szkoły przy ulicy Jagiellońskiej
Widok siedziby szkoły od ul. Żwirki i Wigury (2012)
Kamień z tablicą pamiątkową przy szkole
Pomnik upamiętniający wiernych obrządku greckokatolickiego pochowanych w tym miejscu
Kamień za tablicą pamiątkową przy szkole
Tablica upamiętniająca nadanie imienia Karola Adamieckiego szkole
Tablica pamiątkowa absolwentów w gmachu szkoły
Przypinka z okazji jubileuszu szkoły 1925-1995
Pochód roczników absolwentów w czasie Zjazdu w 2010

Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku (wcześniej pod nazwą Zespół Szkół Ekonomicznych) – zespół szkół ponadgimnazjalnych w Sanoku.

Siedziby

[edytuj | edytuj kod]

Obecny budynek szkoły, położony przy ulicy Jana III Sobieskiego 23 stanowił pierwotnie koszary wojskowe. Kamień węgielny pod budynek koszar przeznaczonych dla 57. batalionu obrony krajowej c. i k. armii (którego ówczesnym komendantem był kpt. Florian Zatłaukal) został wmurowany 9 kwietnia 1891; w uroczystościach uczestniczyli; plan budowy przygotował inż. powiatowy Klemens Lewicki, kierownikiem budowy został Władysław Beksiński, a przedsiębiorcą budowy Robert Barański; aktu poświęcenia dokonali ks. Franciszek Salezy Czaszyński (rz.-kat.) i Wasylij Czemarnyk (gr.-kat.)[2][3][4]. W pierwszym okresie (Austro-Węgry do 1918) budynek służył za garnizon 57. batalionu Landwehry. Pierwotnie budynek był pod numerem 222[5]. W okresie II Rzeczypospolitej w budynku stacjonował I batalion 2 Pułku Strzelców Podhalańskich[4]. Budynek koszar, określany przed 1939 jako landwerkasernia, opisał pisarz Kalman Segal w swojej powieści pt. Nad dziwną rzeką Sambation, napisanej w 1955 i wydanej w 1957[6].

Do 1790 roku[7] parcela na której znajduje się szkoła należała do cerkwi prawosławnej (z 1507 roku), a następnie unickiej pw. Narodzenia NMP, przy której znajdował się cmentarz grzebalny[8]. Parafia greckokatolicka w miejscu szkoły mieściła się w XIX wieku pod numerem budynku 198[9]. Podczas remontu budynku szkoły w latach 80., oraz podczas prac archeologicznych w 2011 natrafiono na resztki pochówków[10]. Miejsce to upamiętnione zostało granitowym krzyżem[11].

W okresie II Rzeczypospolitej szkoły-prekursorzy obecnego ZS1 korzystały z kilku siedzib i pomieszczeń. Były to: lokal budynku przy ul. Juliusza Słowackiego, w którym funkcjonowała Szkoła Podstawowa im. Zygmunta Krasińskiego (obecnie jest to siedziba świątyni parafii Matki Bożej Różańcowej pod adresem ul. Szkolnej 20), od 1929 budynek byłych koszar wojskowych przy ul. Stanisława Konarskiego, w którym działała Szkoła im. Grzegorza z Sanoka (tzw. Szkoła na Stawiskach), od 1934 kamienicy A. Wilka przy ul. Tadeusza Kościuszki 27[12][13], od 1936 pomieszczenia w budynku przy ulicy Henryka Sienkiewicza 12[14].

Podczas II wojny światowej i funkcjonującej w trakcie okupacji niemieckiej Polskiej Szkoły Handlowej zajęcia w tej placówce odbywały się w kilku miejscach: dotychczasowych lokalach przy ul. H. Sienkiewicza, w klasztorze o. franciszkanów, budynku przy ul. Podgórze, pomieszczeniach Szkoły Powszechnej im. Klementyny Hoffmanowej (późniejsza SP nr 5) oraz Szkoły im. Św. Kingi[15]. Przez rok po zakończeniu działań wojennych szkoła nadal działała w klasztorze franciszkanów[16].

Na wiosnę 1945 szkoła została przeniesiona do budynku przy ul. Jagiellońskiej 22 (później pod przemianowaną nazwą ulicy Karola Świerczewskiego)[17]. Decyzją z 23 kwietnia 1963 szkoła otrzymała przydział do obecnego budynku przy ul. Jarosława Dąbrowskiego; później pod przemianowaną nazwą ulicy Jana III Sobieskiego (po 1945 działały w nim Przedsiębiorstwo Jajczarsko-Drobiarskie, które opuściło lokale w 1963 oraz Spółdzielnia Krawiecka funkcjonująca jeszcze do stycznia 1970)[18]. Gdy w 1970 szkoła opuściła budynek przy ul. Jagiellońskiej, pozostawiono tam zasadnicze klasy wielobranżowe jako odrębną placówkę, zaś ZSE został przeniesiony na stałe do gmachu przy obecnej ulicy Jana III Sobieskiego. W latach 60. i 70. trwały prace remontowe tego budynku w związku z jego przejęciem i zaadaptowaniem na potrzeby szkoły[19]. Starania względem objęcia nowej siedziby oraz jej wyremontowania wykonał ówczesny dyrektor Ryszard Nocuń[20]. Za sprawą jego następcy Ryszarda Borowca w roku szkolnym 1986/1987 została przeprowadzona przebudowa budynku w postaci podniesienia ostatniej kondygnacji o ok. 90 cm. i zrekonstruowania dachu, dzięki czemu dotychczasowa powierzchnia strychu o rozmiarze ok. 700 m² przyniosła nowe miejsce dydaktyczne[21]. Remont został zakończony w 1988[22]. Dzięki temu do od roku szkolnego 1988/1989 szkoła zyskała dodatkowych sześć sal lekcyjnych[23].

Na potrzeby szkoły działały także internaty dla uczniów. Tę funkcję pełniły budynki: kamienica przy ulicy Jagiellońskiej 14 oraz dwa budynki przy ulicy Zamkowej, pod numerem 5 i kamienica pod numerem 16[24].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Chronologia nazw
  • 1925/1926: Dwuklasowa Prywatna Szkoła Handlowa Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych w Sanoku[25]
  • 1926/1933: Dwuklasowa Prywatna Szkoła Handlowa Związku Nauczycielstwa Polskiego Szkół Powszechnych w Sanoku
  • 1933/1934: Trzyklasowa Koedukacyjna Szkoła Handlowa Związku Nauczycielstwa Polskiego w Sanoku
  • 1934/1936: Trzyletnia Koedukacyjna Szkoła Handlowa Związku Nauczycielstwa Polskiego w Sanoku
  • 1936/1939: Prywatne Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie Związku Nauczycielstwa Polskiego w Sanoku
  • 1940/1944: Polnische Öffentliche Handelsschule in Sanok (Polska Szkoła Handlowa w Sanoku)
  • 1944/1945: Gimnazjum Kupieckie (czteroletnie)/Liceum Handlowe (dwuletnie)[16]
  • Prywatne Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie i Liceum Handlowe Związku Nauczycielstwa Polskiego[17]
  • 1949–1953: Państwowe Liceum Administracyjno-Handlowe I stopnia/Państwowe Liceum Administracyjno-Gospodarcze II stopnia[26]
  • 1951–1955: Technikum Finansowe[27]
  • 1955–1957: Technikum Rachunkowości Ministerstwa Finansów[27]
  • 1957–1975: Technikum Ekonomiczne[27]
  • 15 marca 1975-: Zespół Szkół Ekonomicznych[28]
    • 16 października 1976 –: Zespół Szkół Ekonomicznych im. Karola Adamieckiego[29]
  • 1 września 2002 –: Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku

W roku szkolnym 1925/1926 Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych w Sanoku założyło Dwuklasową Prywatną Szkołę Handlową. Popularna „Handlówka” została przekształcona w szkołę trzyletnia, a następnie w czteroletnie Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie. Placówka przetrwała okupację jako Polska Szkoła Handlowa. Mimo wysokiego czesnego cieszyła się dużym zainteresowaniem, gdyż dawała solidne przygotowanie zawodowe. Po reformie oświatowej z 1932 roku absolwenci Gimnazjum Kupieckiego mogli kontynuować naukę w liceach i ukończyć wyższa uczelnię, lub szukać zatrudnienia w przedsiębiorstwach, bankach i urzędach.

Podczas II wojny światowej i trwającej okupacji niemieckiej ziem polskich od stycznia 1941 do 1944 w budynku szkoły działała tzw. „społemowska” Szkoła Handlowa, niem. Polnische Öffentliche Handelsschule[30].

Po zakończeniu wojny miejscowa społeczność postarała się, by od października 1944 roku nauka w Gimnazjum znów się rozpoczęła. W placówce działały Gimnazjum Kupieckie (czteroletnie) i Liceum Handlowe (dwuletnie)[31]. Po upaństwowieniu szkoły w 1949 powstały Państwowe Liceum Administracyjno-Handlowe I stopnia oraz Państwowe Liceum Administracyjno-Gospodarcze II stopnia[32]. Od 1949 roku szkołę upaństwowiono i z bezpłatnej już nauki korzystała młodzież z powiatu sanockiego, a także sąsiednich. W 1951 znalazła się w resorcie Ministerstwa Finansów i została przekształcona w Technikum Finansowe, w roku 1955 w Technikum Rachunkowości[33]. W 1957 roku szkoła wróciła do Ministerstwa Oświaty jako Technikum Ekonomiczne i Zasadnicza Szkoła Handlowa, do której dołączały Zasadnicza Szkoła Wielobranżowa, Technikum Hotelarskie i Technikum Administracji Terenowej. Rozpoczął się jej intensywny rozwój pod patronatem Powszechnej Spółdzielni Spożywców i Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego. Kolejna zmiana strukturalna zostawiła Liceum Ekonomiczne i zasadnicze klasy dla sprzedawców, kucharzy i kelnerów.

15 marca 1975 szkoła została przemianowana na zakład łączny Zespół Szkół Ekonomicznych w Sanoku[34]. W 1976 szkoła obchodziła 50-lecie istnienia. Z tej okazji otrzymała patronat Karola Adamieckiego[35]. W dniach 17–18 czerwca 1995 roku szkoła obchodziła 70-lecie istnienia[36]. W październiku 2000 odbył się jubileusz 75-lecia istnienia szkoły[37]. Od 1 września 2002 szkoła nosi nazwę Zespół Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego. U progu reformy edukacji do szkół ponadpodstawowych, w ZSE prowadzono kształcenie kucharzy, gastronomów, handlowców, pracowników administracyjno-biurowych i techników ekonomistów. W czerwcu 2010 roku odbyły się obchody jubileuszu 85-lecia istnienia szkoły[38].

Budynek szkoły został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015[39].

W historii szkoła zyskała przydomki „handlówka” oraz „ekonomik”[40].

Upamiętnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kamień z tablicą pamiątkową z inskrypcją opisującą historię budynku szkoły w latach 1891–2010.
  • Pomnik w formie krzyża (tzw. „Krzyż Przebłagania”) z tablicą pamiątkową, upamiętniający wiernych obrządku greckokatolickiego pochowanych w tym miejscu, gdzie do XIX wieku znajdowała się cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z cmentarzem. Pomnik wraz z tablicą, zaprojektowane przez Władysława Pulnara, został odsłonięty 18 czerwca 2001 i poświęcony przez ks. dr. Andrzeja Skibę[41][42]. Inskrypcja głosi: „Chryste, ci, których ciała / Śpią już w bezmiernym pokoju, / Niech w Twoim Świetle się zbudzą, / By Ciebie wielbić na wieki.” Miejsce upamiętniające wieczny odpoczynek Wiernych obrządku greckokatolickiego, gdzie do XIX w. znajdowała się cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny wraz z cmentarzem. Sanok, 18 czerwca 2011 r.”.
Tablice pamiątkowe w gmachu szkoły
  • Dwie tablice pamiątkowe upamiętniające 50-lecie istnienia szkoły oraz jej patrona Karola Adamieckiego (projekty wykonał Zbigniew Osenkowski):
    • Pierwsza – treść inskrypcji: „1926 ZSE 1976. Dla upamiętnienia 50-lecia szkół ekonomicznych i nadania imienia Karola Adamieckiego. Komitet Rodzicielski”[43]. Została odsłonięta 14 października 1976[35][44].
    • Druga o treści: „1915 ZSE 1995 Dla upamiętnienia 70-lecia Szkół ekonomicznych. Absolwenci”. Tablica najprawdopodobniej nie istnieje[43].
  • Tablica pamiątkowa z inskrypcją: „Jest miejsce czas i ludzie, których się nie zapomina. Nauczycielom wdzięczni absolwenci 1925 2010”. Została ustanowiona z okazji Zjazdu absolwentów wszystkich roczników sanockiego Ekonomika w dniach 5–6 czerwca 2010 roku.

Dyrektorzy

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie materiałów źródłowych[45]

  • Jan Hanus (1925–1926)
  • Władysław Sandecki (1926–1933)
  • Jerzy Polański (1933–1938)
  • Michał Ćwięka (1938–1939 i 1945–1950)
  • Romuald Węgliński (1941–1945 i 1950–1952)
  • Maria Moszoro (1952–1954)
  • Ryszard Nocuń (1954–1974)
  • Ryszard Borowiec (1974–1991)
  • Albina Malik (1991–1992)
  • Janina Sadowska (1992–2001)
  • Maria Pospolitak (01.09.2001-31.08-2021)[46][47][48]
  • Renata Gromek (2021–)[49]

Nauczyciele

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie materiałów źródłowych[50][51][52]

Uczniowie i absolwenci

[edytuj | edytuj kod]
Absolwenci
Uczniowie
  • Kazimierz Bogacz – geolog (nauka w szkole handlowej Polnische Öffentliche Handelsschule podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej)
  • Feliks Stramik – generał dywizji Wojska Polskiego (nauka do 1942 w szkole handlowej Polnische Öffentliche Handelsschule podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej)
  • Leszek Giec – kardiolog (nauka do 1944 w szkole handlowej Polnische Öffentliche Handelsschule podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej)
  • Ryszard Kuzyszyn – scenograf (nauka do 1944 w szkole handlowej Polnische Öffentliche Handelsschule podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej)
  • Zdzisław Beksiński – artysta malarz

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Profil szkoły

[edytuj | edytuj kod]

W skład ZS nr 1 wchodzi:

  • Technikum nr 1:
    • technik ekonomista
    • technik hotelarstwa
    • technik logistyk
    • technik żywienia i gospodarstwa domowego
    • technik rachunkowości
  • Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 1:
    • cukiernik
    • kucharz małej gastronomii

Szkoła współpracuje z Centrum Edukacji Obywatelskiej w Warszawie.

Ponadto realizuje projekty w ramach programów:

W roku szkolnym 2005/2006 szkoła otrzymała tytuł Szkoła Marzeń nadany przez CEO[65].

W roku 2013 szkoła otrzymała tytuł Promotor Ekologii.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dyrekcja. zs1sanok.pl. [dostęp 2022-07-31].
  2. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 46. ISBN 83-909787-8-4.
  3. ↑ Wojciech Sołtys. Z dziejów Sanoka pod zaborami. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 27, s. 97, 1981. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
  4. ↑ a b Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 262. ISBN 978-83-60380-26-0.
  5. ↑ Alojzy Zielecki, Budownictwo i gospodarka komunalna, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 398.
  6. ↑ Kalman Segal: Nad dziwną rzeką Sambation. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1957, s. 21, 27, 28, 31.
  7. ↑ Edmund Słuszkiewicz: Dzieje Sanoka w Zarysie. W: Sprawozdanie jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888 – 1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu Wychowawców i Wychowanków Zakładu w 50 rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości. Lwów: Drukarnia Urzędnicza we Lwowie, 1938, s. 18.
  8. ↑ „Źródła podają, że w 1784 roku miał on ok. 30 metrów długości i 15 metrów szerokości”, w: Piotr Kotowicz, Agnieszka Frączek – Rzecznik Prasowy Urzędu Miasta w Sanoku – Pierwsze odkrycia archeologiczne przy rewitalizacji Placu Św. Michała! grudzień 2011.
  9. ↑ Wojciech Sołtys. Z dziejów Sanoka pod zaborami. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 27, s. 94, 1981. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
  10. ↑ „Podczas remontu budynku, natrafiono na resztki pochówków pochodzących z cmentarza grzebalnego, otaczającego cerkiew. Historyk piszący o dziejach starego Sanoka zanotował „W miejscu, gdzie dziś stoi kasarnia (koszary obrony krajowej), był jeszcze przed 30 laty stary cmentarz, już wtedy nieużywany (ok. 1880 roku). Cmentarz był nieogrodzony, więc w poprzek niego prowadziły liczne ścieżki dla skrócenia drogi.”, w: Czajkowski. Łemkowie w historii i kulturze Karpat, część 2, s. 141.
  11. ↑ Marcin Glinianowicz, Małgorzata Kępa, Piotr N. Kotowicz, Anna Orłowska-Synus. Nowożytne pochówki z nieistniejącego cmentarza przy ul. Sobieskiego w Sanoku. „Rocznik Sanocki 2014”, s. 42, 2014. Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka. ISSN 0557-2096. 
  12. ↑ Szkoły zawodowe w Okręgu Lwowskim. Informator. Lwów: Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1939, s. 28.
  13. ↑ Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r.. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 623.
  14. ↑ Wojciech Sołtys: Dwuletnia Szkoła Handlowa – Gimnazjum Kupieckie (1925–1939). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 20–21. ISBN 83-903469-0-7.
  15. ↑ Wojciech Sołtys: Polska Szkoła Handlowa/Polnische Öffentliche Handelsschule (1941–1944). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 51, 54/55. ISBN 83-903469-0-7.
  16. ↑ a b Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 65. ISBN 83-903469-0-7.
  17. ↑ a b Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 67. ISBN 83-903469-0-7.
  18. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 73. ISBN 83-903469-0-7.
  19. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 75, 76. ISBN 83-903469-0-7.
  20. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 84. ISBN 83-903469-0-7.
  21. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 84–85. ISBN 83-903469-0-7.
  22. ↑ Janina Odyniec: Życie szkoły na dziesięć miesięcy podzielone. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 109. ISBN 83-903469-0-7.
  23. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 85. ISBN 83-903469-0-7.
  24. ↑ Teresa Źrebiec: Od trzech budynków do jednego, czyli o szkolnym internacie. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 217–238. ISBN 83-903469-0-7.
  25. ↑ Wojciech Sołtys: Dwuletnia Szkoła Handlowa – Gimnazjum Kupieckie (1925–1939). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 17. ISBN 83-903469-0-7.
  26. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 68. ISBN 83-903469-0-7.
  27. ↑ a b c Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 71. ISBN 83-903469-0-7.
  28. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 78. ISBN 83-903469-0-7.
  29. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 78/79. ISBN 83-903469-0-7.
  30. ↑ Jacek Chrobaczyński, Szkolnictwo i oświata. Szkolnictwo zawodowe w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 683.
  31. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie. 1945 – 1995. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 65. ISBN 83-903469-0-7.
  32. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie. 1945 – 1995. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 70. ISBN 83-903469-0-7.
  33. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie. 1945 – 1995. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 71. ISBN 83-903469-0-7.
  34. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie. 1945 – 1995. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 78. ISBN 83-903469-0-7.
  35. ↑ a b Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974–1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 952.
  36. ↑ Zbigniew Osenkowski, Kalendarium sanockie 1995–2000, Rocznik Sanocki Tom VIII – Rok 2001, Sanok 2001, s. 321.
  37. ↑ 75 lat ZSE. Vivat académia, vivat professores!. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (467), s. 1, 4, 20 października 2000. 
  38. ↑ Waldemar Och. Kalendarium sanockie 2005–2010. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 280, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  39. ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 3. [dostęp 2016-10-20].
  40. ↑ Elżbieta Kolano. Spotkanie w szkolnej ławie. „Nowiny”, s. 3, Nr 154 (11848) z 4-5 lipca 1987. 
  41. ↑ Czesław A. Skrobała. Krzyż przebłagania. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (501), s. 1, 5, 15 czerwca 2001. 
  42. ↑ Czesław Skrobała. Krzyż przebłagania poświęcony. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (502), s. 2, 22 czerwca 2001. 
  43. ↑ a b Franciszek Oberc, Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka, Sanok 1998, s. 47.
  44. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 80. ISBN 83-903469-0-7.
  45. ↑ Spis dyrektorów szkoły. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 309. ISBN 83-903469-0-7.
  46. ↑ Joanna Kozimor. Ekonomik ma nowego dyrektora. „Tygodnik Sanocki”. Nr 34, s. 2, 24 sierpnia 2001. 
  47. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. Tom IX, s. 419, 2006. ISSN 0557-2096. 
  48. ↑ Dominika Czerwińska: Maria Pospolitak, dyrektor ZS nr 1 w Sanoku odeszła na emeryturę. tygodniksanocki.pl, 2021-09-02. [dostęp 2022-07-31].
  49. ↑ Historia. zs1sanok.pl. [dostęp 2022-07-31].
  50. ↑ Wojciech Sołtys: Dwuletnia Szkoła Handlowa – Gimnazjum Kupieckie (1925–1939). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 20–27. ISBN 83-903469-0-7.
  51. ↑ Wojciech Sołtys: Polska Szkoła Handlowa/Polnische Öffentliche Handelsschule (1941–1944). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 46–51. ISBN 83-903469-0-7.
  52. ↑ Spis dyrektorów szkoły. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 310–314. ISBN 83-903469-0-7.
  53. ↑ Niosąc kaganek oświaty. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, nr 17 (182) z 10–20 czerwca 1980. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  54. ↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 25. ISBN 83-903469-0-7.
  55. ↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 47–48, 311. ISBN 83-903469-0-7.
  56. ↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 47, 311. ISBN 83-903469-0-7.
  57. ↑ Alicja Wolwowicz: Dzieje szkoły w zarysie (1945–1995). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 86. ISBN 83-903469-0-7.
  58. ↑ 50-lecie Szkół Ekonomicznych w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, nr 20 (65) z 1–15 listopada 1976. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  59. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 288, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  60. ↑ Przy herbatce z samowara. „Nowiny”, s. 2, Nr 245 z 20 października 1987. 
  61. ↑ Bogumiła Koszela. Zespół Szkół Ekonomicznych – laureatem odznaki TPPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, nr 31 (430) z 1–10 listopada 1987. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  62. ↑ Halina Osenkowska: Działalność organizacji młodzieżowych. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 194. ISBN 83-903469-0-7.
  63. ↑ Maria Pospolitak. Rok jubileuszowy ZS nr 1. „Nowiny–Junior”. 2, s. 1, 2014. 
  64. ↑ Bartosz Błażewicz. „Tygodnik Sanocki”, s. 7, Nr 41 (1190) z 10 października 2014. 
  65. ↑ Przedstawienie programu i działań na stronie www.szkolamarzen.edu.pl – Technikum nr 1 w Sanoku.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zespół_Szkół_nr_1_im._Karola_Adamieckiego_w_Sanoku&oldid=74888670”