Kazimierz Czerwiński (major) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Czerwiński

major kawalerii
Data i miejsce urodzenia	23 września 1888 Olchowiec Wielki
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1926 Wilno
Przebieg służby
Lata służby	1914–1924
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	II Korpus Polski 3 Brygada Jazdy 12 Pułk Ułanów Podolskich 9 Brygada Jazdy I Brygada Jazdy
Stanowiska	adiutant szef sztabu brygady
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa bitwa pod Kaniowem wojna polsko-bolszewicka wyprawa kijowska
Odznaczenia

Kazimierz Aleksander Czerwiński^[a] herbu Lubicz (ur. 23 września 1888 w Olchowcu Wielkim, zm. 28 kwietnia 1926 w Wilnie) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 23 września 1888 w Olchowcu Wielkim koło Kamieńca Podolskiego jako syn Kazimierza Ignacego herbu Lubicz (1859–1942) i Zofii Karoliny Mniszek z Bużenina herbu Poraj (1863–1949)^[2][3][4]. Urodził się w ósmym pokoleniu rodu Czerwińskich na Wołyniu, przebywających na tych ziemiach od XVI wieku^[5]. Był jednym z ośmiorga dzieci Kazimierza i Zofii, jego rodzeństwem byli: Zygmunt (1885–1940, urzędnik, burmistrz Ołyki, ofiara zbrodni katyńskiej^[6][7], Irena (ur. 1886), Natalia (ur. 1890), Zofia (ur. 1892), Paweł (1895–1892, dyplomata), Janina (zm. 1919), Maria (zmarła w dzieciństwie)^[8].

W 1912 Kazimierz Czerwiński ukończył Instytut Rolnicy w Halle (Saale) z tytułem agronoma dyplomowanego. Następnie był gospodarzem w rodzinnym Olchowcu Wielkim koło Kamieńca Podolskiego. Po wybuchu I wojny światowej w stopniu chorążego rezerwy został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego i służył w niej podczas wojny. Był kolejno awansowany do stopni: podporucznika w 1914, porucznika w 1915 i podrotmistrza w 1917 – za swoje męstwo i odwagę, jak również odznaczany orderami. W 1918 wstąpił do II Korpusu Polskiego w Rosji i służył w jego szeregach do bitwy pod Kaniowem.

Następnie przedostał się na Podole. Wstąpił do Wojska Polskiego. W stopniu rotmistrza został przydzielony do Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Został adiutantem w 3 Brygadzie Jazdy. Podczas wojny polsko-bolszewickiej brał udział w kampanii wołyńskiej w 1919 i wyprawie kijowskiej w 1920. 30 kwietnia 1920 roku został przeniesiony do 12 pułku ułanów Podolskich, jako oficer nadetatowy z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku szefa sztabu 3 Brygady Jazdy^[9]. W 1920 został szefem sztabu 9 Brygady Jazdy. W 1921 został mianowany szefem sztabu I Brygady Kawalerii.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii). Obok stopnia wojskowego przysługiwał mu wówczas tytuł „adiutant sztabowy”^[10]. 1 listopada tego roku został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”^[11]. W 1923 roku w dalszym ciągu pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu I Brygady Jazdy, pozostając oficerem nadetatowym 12 puł. W tym czasie przysługiwał mu obok stopnia wojskowego tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”^[12]. 31 sierpnia 1923 roku został przeniesiony w stan nieczynny na jeden rok bez prawa do poborów^[13]. 1 września 1924 roku powrócił ze stanu nieczynnego do służby czynnej w macierzystym 12 puł^[14]. W tym samym roku został przeniesiony do rezerwy. Posiadał przydział w rezerwie do 12 puł^[15].

Łącznie brał udział w 29 bitwach podczas walk w obronie Polski. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari, którym udekorował go osobiście Marszałek Józef Piłsudski w Belwederze. Zmarł nagle 28 kwietnia 1926 w Wilnie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[16]
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• „Krzyż Kaniowski” (odznaka pamiątkowa 3 Pułku Piechoty Legionów)
• Odznaka „za Wołyń”
• Order Świętego Stanisława II klasy z mieczami (Imperium Rosyjskie)
• Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
• Order Świętej Anny IV klasy „za odwagę” (Imperium Rosyjskie)
• Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Rumunii
• Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée” (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)^[17]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Józef Turkiewicz: Zarys historii wojennej 12-go Pułku Ułanów Podolskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Czerwińscy herbu Lubicz. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Heraldycznego w Warszawie, 1930, s. 9-10.
• Kazimierz Aleksander Czerwiński h. Lubicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-05].
• Kazimierz Czerwiński. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2015-03-05].