French
DeutschPaweł Czerwiński (1895–1962) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 7 lutego 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 grudnia 1962 |
| Odznaczenia | |
         | |
Paweł Czerwiński, hrabia h. Lubicz (ur. 7 lutego 1895 w Olchowcu Wielkim, zm. 28 grudnia 1962 w Eastbury) – polski dyplomata, podporucznik broni pancernych Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 7 lutego 1895[1] w Olchowcu Wielkim k. Kamieńca Podolskiego, w rodzinie Kazimierza Ignacego Czerwińskiego h. Lubicz (1859–1942) i Zofii Karoliny Mniszek z Bużenina h. Poraj (1863–1949)[2][3][4]. Urodził się w ósmym pokoleniu rodu Czerwińskich na Wołyniu, przebywających na tych ziemiach od XVI wieku[5]. Był jednym z ośmiorga dzieci Kazimierza i Zofii, jego rodzeństwem byli: Zygmunt (1885–1940, urzędnik, burmistrz Ołyki, ofiara zbrodni katyńskiej[4][2], Irena (ur. 1886), Kazimierz (1888–1926), major kawalerii, kawaler Orderu Virtuti Militari, Natalia (ur. 1890), Zofia (ur. 1892), Janina (zm. 1919), Maria (zm. w dzieciństwie)[6].
Wychowywał się w „Polskim Ognisku Wychowawczym”, które prowadził ks. Jan Gralewski w Starej Wsi, a następnie w Prokocimiu[7]. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego. Na początku służył w oddziałach Czerwonego Krzyża, następnie został przeniesiony do wojsk samochodów pancernych. W 1917 awansowany na podporucznika.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został praktykantem w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Został przyjęty do Wojska Polskiego i został zweryfikowany w stopniu podporucznika rezerwy wojsk samochodowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[8][9]. Został prezesem towarzystwa byłych wychowanków byłej szkoły. W 1919 udał się na studia do Paryża. Jako ochotnik wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej i jako podporucznik wojsk samochodowych uczestniczył w obronie Warszawy. W 1928 jako podporucznik rezerwy był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Samochodowych z lokatą 16. Po wojnie, w 1921 ukończył studia École libre des sciences politiques (Wolna Szkoła Nauk Politycznych[10][11]) w Paryżu, gdzie przed laty studiował także jego ojciec, po czym powrócił do pracy w Departamencie Politycznym MSZ w Warszawie. W 1922 był pracownikiem sekretariatu w składzie polskiej delegacji na konferencję w Genui. W 1923–1924 jako oficer rezerwowy był przydzielony do 1 Dywizjonu Samochodowego w Warszawie[12][13]. W 1923 został mianowany attaché poselstwa polskiego w Bukareszcie. Od 1925 pracował w Wydziale I Departamentu Ekonomiczno-Politycznego, do jego dyrekcji i gabinetu ministra spraw zagranicznych. W 1926 został mianowany sekretarzem poselstwa polskiego w Grecji i pełnił tam funkcję chargé d’affaires w czasie nieobecności posła. Później został mianowany pierwszym sekretarzem legacyjnym. W 1934 jako podporucznik rezerwy samochodowy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[14].
Podczas II wojny światowej pełnił urząd chargé d’affaires w polskiej placówce dyplomatycznej w Grecji. Od 1957 do 1958 był kierownikiem polskiego urzędu dyplomatycznego w Irlandii.
Zmarł na emigracji 28 grudnia 1962 w Eastbury. W 1964 ukazała się pośmiertnie publikacja Pawła Czerwińskiego pt. Zakon Maltański i stosunki jego z Polska na przestrzeni dziejów. Szkic historyczny[15], nakładem Polskiego Ośrodka Naukowego w Londynie[16]
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 11 stycznia 1963)[17]
- Srebrny Krzyż Zasługi (12 listopada 1926)[18]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Włoch (Włochy, 1932)[19]
- Krzyż Komandorski Orderu Feniksa (Grecja, 1932)[19]
- Krzyż Oficerski Orderu Leopolda (Belgia, 1932)[19]
- Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja)
- Krzyż Kawalerski Orderu Karola III (Hiszpania, 1931)[20]
- Order Świętego Jerzego (Imperium Rosyjskie)
- Order Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dzień urodzenia 7 lutego 1895 podał Rocznik Oficerski Rezerw 1934 (s. 182, 827, 1096) oraz publikacja Zakon Maltański i stosunki jego z Polska na przestrzeni dziejów. Szkic historyczny., natomiast pierwotnie książka pt. Czerwińscy herbu Lubicz. podała datę urodzenia 7 lutego 1896.
- ↑ a b Zygmunt Julian Czerwiński h. Lubicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ Zygmunt Czerwiński. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ a b Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 57, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
- ↑ Czerwińscy herbu Lubicz. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Heraldycznego w Warszawie, 1930, s. 6.
- ↑ Czerwińscy herbu Lubicz. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Heraldycznego w Warszawie, 1930, s. 9-11.
- ↑ Jan Gralewski. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1023.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 935.
- ↑ Andrzej Zięba: Szkoła Nauk Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Historia. ptnp.nauka.krakow.pl. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ Szkoła Nauk Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego (1920 –1949). Historia. inp.uj.edu.pl. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1006.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 917.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 182, 827.
- ↑ Zakon Maltański i stosunki jego z Polska na przestrzeni dziejów: szkic historyczny. books.google.pl. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ Zakon Maltański i stosunki jego z Polska na przestrzeni dziejów: szkic historyczny. opac.ciniba.edu.pl. [dostęp 2015-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 49, Nr 5 z 31 grudnia 1963. „za zasługi w długoletniej służbie zagranicznej”.
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 262, poz. 739 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
- ↑ a b c Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 66, 1932
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 18, s. 208, 1931.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Czerwińscy herbu Lubicz. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Heraldycznego w Warszawie, 1930, s. 10-11.
- Paweł Czerwiński h. Lubicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-05].
- Paweł Czerwiński. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2015-03-05].