Kierowca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szofer, Wielka Brytania, 1910
Szofer, Japonia
Kierowca autobusu, USA

Kierowca – osoba uprawniona do kierowania pojazdem silnikowym lub motorowerem[1].

Kierowca osobisty

[edytuj | edytuj kod]

Kierowców, którzy pobierają pensje, kierując autami przewożącymi ważne osoby, określa się szoferami. Słowo szofer wywodzi się od francuskiego terminu chauffeur (pol. palacz)[2], ponieważ pierwsze pojazdy (w tym ich kolejowe i morskie odpowiedniki, tj. parowce, parostatki itp.) napędzane były silnikami parowymi wymagającymi obsługi palacza. W węższym znaczeniu szoferem można określić kierowcę zatrudnionego do prowadzenia samochodów luksusowych (duże sedany lub limuzyny). Szofer może być zaliczany do tzw. służby domowej.

Kierowca autobusu

[edytuj | edytuj kod]

Miejsce kierującego w autobusach zajmuje kierowca autobusu. Na dłuższych trasach w autobusie musi być minimum 2 kierowców zawodowych, co powoduje możliwość ciągłej jazdy przez 18 godzin. Zmieniają się oni cyklicznie, co cztery i pół godziny. Jest to spowodowane troską o bezpieczeństwo pasażerów.

Kierowca z superlicencją

[edytuj | edytuj kod]

Jednymi z najlepiej zarabiających kierowców zawodowych są kierowcy zawodów Formuła 1. Uprawnieniem w tym przypadku jest tzw. superlicencja.

Taksówkarz

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Taksówkarz.

Kierowca w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Wymagania stawiane kierowcom w Polsce:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, art. 2 pkt 21 (Dz.U. z 2022 r. poz. 988).
  2. Objects to „Chauffeur". The New York Times 19-01-1902 [dostęp 2010-11-18] (ang.).