Taksówkarz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Taksówkarz

Taksówkarz – osoba kierująca pojazdem samochodowym przeznaczonym do wykonania usługi przewozu osób lub mienia, nazywanej powszechnie taksówką.

Określenie to, a także „taksa”, pochodzi od nazwiska Franza von Taxisa, który w 1490 roku był organizatorem przewozu cesarskiej poczty dla Maksymiliana II.

Wykonywanie tego zawodu jest regulowane przepisami, które określają następujące wymagania wobec kandydatów:

  • kwalifikacji zdrowotnych (ogólnych),
  • pozytywnych badań psychotechnicznych,

Taksówkarz prowadzi działalność gospodarczą we własnym imieniu w zakresie „usługi przewozu osób lub mienia”. Pojazd samochodowy osobowy lub dostawczy (taxi bagażowe) przeznaczony do wykonywania tego zawodu wraz z wyposażeniem, musi spełniać określone wymagania techniczne[a].

Taksówkarz jest zawodem obarczonym ryzykiem ze względu na możliwe napaści na ich osoby w celu zaboru pieniędzy. Wielu taksówkarzy (szczególnie w większych miastach) jest zrzeszonych w korporacjach i związkach zawodowych.

Na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób taksówką wymaga się licencji. Wydaje ją właściwy organ gminy[b].

Taksówkarze w filmach

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Podczas badań technicznych wykonywane są dodatkowe badania uwzględniające wymogi sprawności układu hamulcowego oraz obowiązkowego wyposażenia (apteczka). Fakt przystosowania pojazdu jest odnotowany w dowodzie rejestracyjnym, że pojazd dopuszczono do działalności jako „taksówka”.
  2. Zgodnie z art. 5b ust. 1 pkt 3 i art. 7 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2024 r. poz. 1539).